Achter de Thaise tranen schuilt de dadendrang van 'Madame Pang'
Zweden-Thailand, 91ste minuut. Middenveldster Taneekarn Dangda ziet een ploeggenote diep gaan en bedient haar met een splijtende pass. De Thaise voetbalsters zijn op dat moment al lang blij dat er 'maar' 4-0 op het scorebord staat. Een vernederende nederlaag zoals in het eerste duel met de Verenigde Staten (13-0) is het gelukkig niet geworden.
De speelster die door Dangda wordt aangespeeld is Kanjana Sungngoen, een 32-jarige spits die nog wel even zin heeft in een mooi slotakkoord. Ze tikt de bal één keer voor zich uit, dan een tweede keer, om daarna de bal hard in de korte hoek achter de Zweedse keepster te schieten.
Sungngoen steekt de armen in de lucht, is blij met haar treffer, maar beseft ook dat haar land wederom met grote cijfers gaat verliezen. Geen dolle vreugde dus.
Dat is wel anders bij de bank van Thailand, waar bondscoach Nuengrutai Srathongvian in de armen valt van de manager van de ploeg. Tranen volgen, want de uithaal van Sungngoen betekent veel meer dan zomaar een WK-doelpunt.
Het is namelijk ook een kleine kroon op het werk van de 53-jarige manager, Nualphan Lamsam, ook wel bekend als 'Madame Pang'. Zij geldt in eigen land als vooraanstaand zakenvrouw en is voorzitter van het miljoenenbedrijf Muang Thai Insurance.
Maar de topvrouw van het verzekeringsconcern heeft ook een grote liefde voor voetbal. Zo sponsort haar bedrijf de nationale vrouwencompetitie en is ze zelf voorzitter van een van de succesvolste Thaise voetbalclubs in de geschiedenis van het mannenvoetbal, Port FC.
"Ik ben al meer dan tien jaar betrokken bij het nationale vrouwenteam", laat Lamsam in een gesprek met de NOS weten. "Hoewel ik veel te doen heb, maakt het mij heel trots deel uit te mogen maken van deze groep. Het voelt als een familie waar ik goed voor moet zorgen zodat ze het beste uit zichzelf kunnen halen."
Een van de manieren waarop Lamsam haar speelsters helpt is door ze op te nemen in haar bedrijf. Zodoende kunnen ze zich volledig op de sport richten en hoeven ze zich geen zorgen te maken over hun inkomsten.
Die zorgen waren er enkele jaren geleden namelijk wel. Er was een flinke crisis bij het team ontstaan en veel spelers wilden stoppen met voetbal omdat ze niet van de sport konden leven.
"Dat zou het einde betekenen van de nationale ploeg, dat kon ik niet laten gebeuren", aldus Lamsam. "Daarop besloot ik speelsters die een diploma hadden een baan te geven binnen mijn bedrijf. Dat waren er meer dan 20. Het zorgt er voor dat ze nu kunnen doen waar ze zo van houden."
Wij waren de kleine krijgers die stonden tegenover de sterke giganten.
Waarom waren er tranen na het doelpunt tegen Zweden? Lamsam ziet het als een moment waarop alles even samenkwam voor haar en haar team.
"Onze eerste wedstrijd tegen de Verenigde Staten was een zware strijd. Wij waren de kleine krijgers die stonden tegenover de sterke giganten. Na dat duel waren we zowel mentaal als fysiek erg aangeslagen. We kregen de hele wereld over ons heen vanwege het negatieve record van 13-0 en daar had iedereen in het team last van."
Toen Sungngoen haar voet tegen de bal zette en de Thaise eer glorieus verdedigde tegen Zweden, kwam alles eruit bij Lamsam. "Het was het antwoord op alles waar we zo hard voor gewerkt hebben. Ook al kunnen we niet winnen, dit was voor ons een groot succes. Ik wist dat de coach ook onder druk stond, dus daarom greep ik haar vast. Het waren tranen waarin al onze gevoelens verstopt zaten."
