Met veel goals krijgt Seferovic het Zwitserse publiek eindelijk stil

We schrijven 2009. Terwijl in Zwitserland het minarettenverbod wordt ingevoerd, juichen de Zwitsers voor een moslim die het land de wereldtitel voetbal bezorgt. Zijn naam: Haris Seferovic.

In de finale van het WK onder 17 in Nigeria kopt Seferovic het winnende doelpunt achter de Nigeriaanse keeper. De naam van de aanvaller staat dan al in de scoutingsboekjes van alle Europese topclubs.

Seferovic geeft aan dat hij in de toekomst graag voor Bosnië-Herzegovina wil uitkomen, het land waar zijn hart familie vandaan komt. Maar net als veel generatiegenoten blijft hij toch actief voor Zwitserland.

Valon Behrami, in Kosovo geboren maar in die periode al jaren vaste kracht bij het grote Zwitserland, zei in die tijd: "Ik ben trots om de kleuren te dragen van het land dat zo veel voor mijn familie heeft betekend".

De topspits waar het aan ontbrak

Behrami verwoordde de gedachte van een hele generatie immigranten in de nationale ploeg. Dankzij die generatie speelde Zwitserland sinds 2004 op drie WK's en vier EK's en haalde het drie keer de tweede ronde.

Het Alpenland schurkt zelfs aan tegen de top, nu de Final Four zijn bereikt in de Nations League. Niet in de minste plaats omdat Seferovic eindelijk zijn belofte inlost. Eindelijk hebben de Zwitsers de topspits waar het nog aan ontbrak.

"Ik ben geen Messi of Ronaldo, maar wie is dat wel?", zegt Seferovic over alle vergelijkingen die ineens gemaakt worden door zijn ongekende scoringsdrift in de Portugese competitie.

Met Benfica boekt hij resultaten die sinds de grote Eusebio niet meer vertoond zijn in Lissabon. Bij de jaarwisseling heeft Seferovic nog maar vier goals gemaakt. Met gemiddelden die normaal alleen Lionel Messi en Cristiano Ronaldo produceren, is hij een paar maanden later kampioen én topscorer van Portugal met 23 goals. Zonder penalty's.

Negen keer van club gewisseld

De definitieve doorbraak van Seferovic heeft lang op zich laten wachten. Het is nu of nooit. Op zijn 27ste is de spits al negen keer van club gewisseld.

Dat hij nog niet afgeschreven is voor de top, dankt hij mede aan bondscoach Vladimir Petkovic, niet geheel toevallig ook met roots in het voormalig Joegoslavië. "Ik ben altijd in hem blijven geloven, ook als anderen twijfelden. Hij werkt keihard. En nu speelt hij bij een topclub op de plek waar hij zich het beste voelt."

Terugblikkend op een carrière met hoge pieken en diepe dalen ziet Seferovic zelf vooral zijn overgang op jonge leeftijd, zonder de Italiaanse taal te spreken, naar Fiorentina als een miskleun.

Via de Zwitserse selectie krabbelt hij omhoog. "Ik heb veel te danken aan de steun in de nationale ploeg. En aan Petkovic, hij heeft me ook als mens gevormd."

Toch moet Seferovic lang wachten op de gunst van het publiek. Tijdens meerdere interlands viel hem een striemend fluitconcert ten deel. Ook zijn voorgangers Alexander Frei en Marco Streller maakten om die reden vroegtijdig een einde aan hun interlandloopbaan.

"Als ik wat ouder was geweest, had ik het vast ook overwogen om te stoppen", aldus Seferovic, die het vooral in de kwalificatie voor het WK 2018 na een paar mindere optredens flink moet ontgelden.

De grote ommekeer in de nationale ploeg komt op 18 november als België naar Luzern komt om de poulewinst in de Nations League veilig te stellen. Na twee goals van Thorgan Hazard lijkt er geen vuiltje aan de lucht voor de Rode Duivels.

Het wordt echter de avond die het leven en de status van Seferovic definitief verandert. Met Xherdan Shaqiri als grote gangmaker wordt het 5-2 voor de Zwitsers, met een hattrick voor Seferovic.

Onder een daverend applaus krijgt hij een publiekswissel op de plek waar hij als jeugdspeler wordt ontdekt door de gewezen grootmacht Grasshoppers. "In Luzern, de stad waar ik als kind zulke mooie herinneringen aan had", benadrukt de gevierde man na afloop.

Seferovic zegt zijn uiterlijk tegen te hebben, waardoor hij vaak als arrogant wordt bestempeld. Het is wekelijks vechten tegen de vooroordelen, wat in de nationale ploeg sowieso nog wat meer geldt voor de spelers met een immigratieachtergrond.

Bij zijn club Benfica heeft hij nu zijn rust gevonden, het interesseert hem niets wat anderen van zijn veelbewogen loopbaan vinden. Het supertalent van weleer gedijt inmiddels prima onder de druk, de kritiek en alle hypocrisie in het voetbal.

Als spits heeft Seferovic een voordeel, waarbij hij eindelijk uit ervaring kan spreken. "Als je scoort, zijn ze alles weer even vergeten."