Oranjes stille kracht Van der Heijden staat voor 200ste handbalinterland
Als handbalster Laura van der Heijden vanavond in actie komt tijdens de oefeninterland van Oranje tegen Rusland, schaart ze zich in een bijzonder rijtje. De rechteropbouwspeelster staat voor haar tweehonderdste wedstrijd voor Nederland. Slechts acht speelsters gingen haar voor, maar niemand van de huidige selectie.
Sinds 2007 zit Van der Heijden (28) onafgebroken bij het Nederlands team. Ze is de stille kracht en een van de vormgevers van de grote successen, geliefd bij coaches en medespeelsters om haar karakter en werklust. Ze verdient vaak de spotlights, maar treedt nimmer op de voorgrond. Een noeste werker, niet weg te denken uit Oranje.
Meest geliefde werknemer
"Wat is je einddoel met handbal?" Die vraag krijgt Van der Heijden in oktober 2005 - ze is dan 15 jaar oud - voorgelegd in de rubriek 'In de spotlight' van het clubblad van LHV Leusden, haar eerste vereniging. "Gewoon", antwoordt ze. "Zo hoog mogelijk komen."
In dat antwoord schuilt het karakter van de mens én de handbalster Laura van der Heijden. Nuchter, realistisch, rustig. Ze is altijd al zo geweest, vertelt haar moeder Petra. "Ze is een beetje als je meest geliefde werknemer: doet altijd wat je vraagt, zelfs meer dan dat, en zeurt nooit."
Dat beeld herkent Monique Tijsterman, coach van Van der Heijden in haar tijd op de HandbalAcademie, waar ze van 2006 tot 2010 vertoefde. "Laura miste nooit iets, ze was altijd op tijd. Ze werkte hard en klaagde nooit", zegt Tijsterman.
"Als ik had gezegd dat de meiden sprints moesten doen, zouden anderen zeggen: 'Ben je wel goed bij je hoofd?' Laura niet, die deed het gewoon. Die mentaliteit heeft haar zo ver gebracht."
Iedereen zou willen dat ze een zus of vriendin van Laura was.
Als 6-jarig 'guppie', zoals vader Willem haar noemt, begint Van der Heijden met handballen. Samenspelen leert ze buiten op straat, waar ze het opneemt voor kinderen die gepest worden. Moeder Petra: "Haar vroegere trainer bij VfL Oldenburg zei: 'Iedereen zou willen dat ze een zus of vriendin van Laura was'."
Opa als inspiratiebron
Het handbaltalent zit in haar bloed, bijna haar hele familie speelde het spelletje. Opa Co Wethly is in de jaren zestig keeper van Oranje en is later een inspiratiebron voor zijn kleindochter.
Opa heeft zich ooit laten ontvallen dat ze gemener moet worden. Ze mocht af en toe wel knijpen, vond hij. Van der Heijden lacht als ze er nu mee geconfronteerd wordt. "Ja, daar had hij gelijk in. Ik ben ook harder geworden. Dat moest gewoon."
In haar tijd op de HandbalAcademie, de kraamkamer van Nederlandse talenten, volgt ze - ondanks de twee trainingen per dag - moeiteloos het vwo.
In 2007 wordt ze gekroond tot Talent van Nederland en op 16 oktober van dat jaar verwezenlijkt ze op 17-jarige leeftijd haar droom: debuteren in Oranje. "Dat is van alle 200 interlands echt een van de mooiste", glundert ze nu.
In die tijd als puber neemt ze zichzelf voor: "Ik moet meer m'n mond opendoen. Ik zeg dingen niet vaak genoeg." Ruim tien jaar later zegt ze dat ze zich daarin heeft ontwikkeld. Maar het hoogste woord, dat heeft ze nog altijd niet.
"Tijdens een groepsgesprek staat zij niet als eerste op om te vertellen hoe we het gaan doen. Maar ze laat zich wel gelden", zegt aanvoerster Danick Snelder, al meer dan tien jaar een goede vriendin en tijdens tripjes met Oranje de roomie van Van der Heijden. "Vroeger vond ze het moeilijk om dingen te zeggen, nu niet meer. Dat is mooi om te zien."
In het veld kan Van der Heijden "een bitch" zijn, zegt haar oud-coach Tijsterman. Volgens Snelder is Van der Heijdens kracht het werken op de achtergrond. "Laura kan in een wedstrijd zes keer scoren zonder dat je het in de gaten hebt gehad. Vaak in situaties dat we er even niet doorheen komen. Echt een kwaliteit van haar."
Snelder, Tijsterman, haar ouders, iedereen zegt volmondig hetzelfde: Van der Heijden is de stille kracht van Oranje. "Je kunt altijd op haar bouwen", weet moeder Petra.
"Een van de oud-bondscoaches, ik geloof Henk Groener of Sjors Röttger, zei eens: 'Laura speelt altijd een 7 of een 8. Anderen halen soms misschien hogere cijfers, en dan weer lager. Maar Laura is altijd constant.'"
De ster van de ploeg, die hoeft Van der Heijden niet te zijn. Ze is een echte teamspeelster. "Ik ga altijd door, ook als het tegenzit. Ik ben niet extravert, juich niet heel hard na een doelpunt. Maar ik denk dat ik in het team gewaardeerd word voor wat ik doe. Dat andere mensen dat minder zien, interesseert me niet zo", zegt ze.
Gouden droom
Na haar handballeven wil ze de studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening weer oppakken. "Werken met kinderen die een geestelijke beperking hebben, hen een beter leven geven. Dat heeft me altijd getrokken."
Tot die tijd is haar grote droom een gouden medaille winnen met Oranje. Als dat lukt, zal ze niet de spotlights voor zich opeisen. Maar stilletjes genieten van het succes.