Boksen was voor Ben Bril letterlijk een zaak van overleven

Noem de naam Bep van Klaveren en er zal bij veel Nederlandse sportliefhebbers direct een belletje gaan rinkelen. Bokser, bijnaam 'the Dutch windmill' en winnaar van het enige Nederlandse boksgoud op de Olympische Spelen.

Maar hoe zit het met Ben Bril, de man naar wie een jaarlijks boksgala in Amsterdam is vernoemd? Andere Tijden Sport duikt zaterdagavond in de geschiedenis van deze vermaarde Joodse bokser, die in de Tweede Wereldoorlog wordt verraden door een voormalig ploeggenoot.

Ben Bril is één van de bekendste Nederlandse boksers. In de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw wordt hij twaalf keer Nederlands kampioen. Bewegende beelden zijn er niet, alleen foto's, krantenartikelen en een doos met relikwieën herinneren aan de grote sportman die hij was.

In 1928 doet Bril, in de zomer dat hij 16 jaar wordt, als jongste bediende van de Nederlandse ploeg mee aan de Olympische Spelen. Hij bokst met een Davidster op zijn broek, trots als hij is op zijn afkomst. Sam Olij, ook een bokser, draagt de Nederlandse vlag bij de openingsceremonie.

Bril is lid van de Amsterdamse boksschool Olympia van Joop Cosman. Het is tijdens de oorlog een basis voor de eerste Joodse knokploeg tegen de Duitsers. Tijdens razzia's houden de mannen zich schuil onder de boksring die in de boksschool staat.

Verraad door een 'vriend'

In 1942 wordt Bril, samen met zijn vrouw en zoontje, verraden. En niet door een onbekende. Voormalig ploeggenoot Sam Olij, die in de oorlog is toegetreden tot de Amsterdamse politie en berucht is als 'jodenjager', is samen met zijn zoon Jan verantwoordelijk voor het inrekenen en bewaken van de familie Bril.

Het gezin wordt gedeporteerd naar kamp Vught en belandt via kamp Westerbork in Bergen-Belsen. Bril overleeft de gruwelijkheden, onder meer door te boksen in de kampen. De wedstrijden zijn letterlijk gevechten om te overleven, want verliezers lopen grote kans om vermoord te worden.