Andere Tijden Sport: Gerrie Knetemann, de dood en de gladiolen

Veel sportliefhebbers kennen het fragment. Een emotionele Gerrie Knetemann barst, in gesprek met Mart Smeets, in tranen uit nadat hij net de Amstel Gold Race van 1985 heeft gewonnen. "Ik ben de gelukkigste mens op de wereld vandaag, eerlijk waar."

Het waren tranen van verdriet, van blijdschap en ook van ongeloof, want twee jaar daarvoor lag Knetemann voor dood op de Vlaamse kasseien. "Als je weet wat ik allemaal meegemaakt heb...", snikt hij, terwijl hij zijn zonnebril rechtzet en verdere tranen probeert te bedwingen. "Dat hou je niet voor mogelijk".

Gerrie Knetemann was begin jaren tachtig de populairste Nederlandse wielrenner, te midden van een generatie waartoe ook Jan Raas, Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper behoorden. Alle vier werden ze wereldkampioen op de weg, Knetemann in 1978.

De geboren Amsterdammer had altijd zijn woordje klaar, was een graag geziene gast in televisieprogramma's en had met de 'Kneet-story' zijn eigen rubriek in Radio Tour.

Schrik

De schrik was groot toen hij begin 1983 hard onderuit was gegaan. Nederland leefde mee met de 32-jarige 'Kneet'. Men vreesde dat zijn loopbaan er weleens op zou kunnen zitten. Maar hoe was hij eigenlijk ten val gekomen?

Oud-ploeggenoot en vriend Aad van den Hoek herinnert zich nog dat het regende die dag. "Ik weet nog ongeveer waar het gebeurde. Ik hoorde de valpartij. Je hoorde gekraak, gegil. Hij is bijzonder slecht terechtgekomen toen."

Knetemann was achterop een geparkeerde auto gereden. Oud-renner Erik Stevens kent de details en gaat met Andere Tijden Sport terug naar de onheilsplek. "In die tijd was het hier nog kasseiweg en daar was betonweg. Iedereen moest terugschakelen. Dus iedereen keek omlaag naar zijn commandeurs (versnellingen, red.). Die zaten toen nog op de schuine buis. Toen hij terug omhoog keek, zat hij al in de wagen."

Slagader

De achterruit brak toen Knetemann er tegenaan knalde. "Aan zijn pols bloedde hij het meeste", zag Stevens. "Als ik me niet vergis, was er ook een slagader geraakt. Dat spoot er echt uit. Ongelooflijk, ongelooflijk."

Het zag er heel slecht uit voor Knetemann. "De breuken die hij had, zijn hand die zwaar beschadigd was... Iedereen ging ervan uit dat dit einde carrière was", zegt Jac van Meer, ploeggenoot en vriend.

De fysiotherapeut van het ziekenhuis in Gent, Koen Scheerlinck, las destijds de verslagen van de artsen. "Er stond duidelijk dat gevreesd werd dat hij zijn hand nooit meer zou kunnen gebruiken."

'Jij gaat nog een grote wedstrijd winnen'

Maar hij revalideerde wonderbaarlijk snel. Toen Knetemann het ziekenhuis uit mocht, zei Scheerlinck: "Jij gaat nog een grote wedstrijd winnen. Hij zei: ik zal ervoor zorgen. Maar hij is uit het ziekenhuis vertrokken zonder dat hij zijn vingers kon buigen."

Zijn vrouw Gré weet nog hoe ze het vernam. "Ik was eigenlijk niet zo met die koers bezig. Omdat het niet werd uitgezonden op tv. Maar ik werd gebeld door Peter Post dat Gerrie gevallen was en afgevoerd was naar het ziekenhuis. Hij zei in eerste instantie: het valt best mee, maak je geen zorgen, we houden je op de hoogte. Maar ja, toen kwamen er ook andere berichten binnen. Dat het toch best wel heftig was."

Ze is tegenwoordig vaak aanwezig bij de wedstrijden van haar dochter Roxane, professioneel wielrenster bij Parkhotel Valkenburg. "Je weet natuurlijk dat het kan gebeuren. Ik zit er dan liever met mijn neus bovenop als er wat gebeurt, in plaats van dat je het achteraf ziet."