Emotionele Knegt: 'Van voorhoofd tot tenen in brand'

Na zeven weken in het ziekenhuis te hebben gelegen met ernstige brandwonden, mag shorttracker Sjinkie Knegt naar huis. In gesprek met de NOS doet hij voor het eerst zijn emotionele verhaal. "Ik stond vanaf mijn voorhoofd tot aan mijn tenen in brand."

De kenmerkende baard is er nog, maar dat Knegt een flinke knauw heeft gehad is overduidelijk. Op zijn voorhoofd en zijn wangen, bij zijn lippen en in zijn nek zijn de gevolgen van het ongeval nog duidelijk te zien. Rode vlekken van brandwonden die de komende weken en maanden verder zullen moeten helen.

"Op zich gaat het wel goed", vertelt Knegt, zittend in een van de behandelkamers van het brandwondencentrum Groningen in het Martini Ziekenhuis, waar hij de afgelopen periode heeft gewerkt aan zijn herstel. "De wonden genezen prima. Alles loopt volgens verwachting."

Het ongeluk

Terug naar die bewuste donderdagochtend 10 januari, thuis in het Friese Bantega. Knegt was al vroeg wakker, boven lagen zijn vriendin en kinderen nog te slapen. Om wat warmte te creëren op de vroege morgen stak hij in de woonkamer de houtkachel aan.

Om het vuur nog wat extra aan te wakkeren, haalde Knegt een fles thinner (brandbare vloeistof) uit de garage. Hij ging vervolgens terug naar de kachel. Op het moment dat hij het deurtje opende, ging het mis. Flink mis.

Er viel brandend hout uit de kachel en dat kwam op de fles thinner terecht, met een explosie tot gevolg. "De vloeistof kwam op mij en brandde door op mijn lichaam", vertelt Knegt, die op dat moment slechts gekleed was in een boxershort en trui.

Zo ongeveer de hele voorkant van zijn lichaam vatte vlam. Van zijn voorhoofd tot zijn tenen. "En mijn handen ook, omdat ik het vuur uitsloeg", aldus Knegt. "En mijn baard was weggebrand, maar dat was ook mijn redding. Daaronder had ik geen brandwonden."

Zijn vriendin was ondertussen al wakker geworden en naar beneden gekomen. "Toen stonden alleen mijn onderbenen nog in de brand. Volgens mij zijn we vrij rustig gebleven. De kinderen lagen nog op bed, dat scheelt."

Nadat het vuur was gedoofd, sprong Knegt onder de douche. En op hetzelfde moment belde hij het alarmnummer 112. Na tien minuten was de ambulance ter plekke en binnen drie kwartier was hij op de plaats waar hij uiteindelijk zeven weken zou blijven: in brandwondencentrum Groningen.

Tijdens zijn revalidatie had Knegt amper pijn. "Dat klinkt heel gek, maar het is echt zo." De brandwonden waren wel van dusdanig ernstige aard, dat hij een huidtransplantatie aan beide benen moest ondergaan.

Knegt tot tranen geroerd om steunbetuigingen

Terwijl de winnaar van olympisch zilver in zijn ziekenhuisbed lag, werd in Dordrecht de EK shorttrack gehouden. Het toernooi werd overschaduwd door het ongeval van Knegt en stond in het teken van steunbetuigingen aan zijn adres.

Elke medaille behaald door de Nederlandse equipe werd opgedragen aan 'hun' Sjinkie. Via een livestream op zijn iPad kreeg Knegt liggend in het ziekenhuisbed alles mee. "Ik kon niet bewegen, maar schaatsen kijken ging prima."

Wanneer Knegt tijdens het interview gevraagd wordt naar de mooiste steunbetuiging, breekt hij. "Dat Suzanne (Schulting, red.) de eerste keer goud wint, vond ik wel heel mooi", zegt hij terwijl de tranen over zijn wangen biggelen. De constatering dat hij zijn geliefde sport enorm mist, beantwoordt hij snikkend met "ja".

Gebroken is hij echter allerminst. De forse verwondingen ten spijt is Knegt vastbesloten terug te keren in de sport. Tijdens zijn revalidatie heeft hij zelfs alweer lichtjes getraind. Op speciale apparaten kon hij wat fietsen en roeien. Nu zijn herstel de goede kant opgaat, is de grote vraag natuurlijk of de meervoudig wereldkampioen kan terugkeren op het niveau van voor het ongeluk?

Rentree

Het is nog te vroeg om daarop antwoord te kunnen geven. Maar Knegt gaat hoe dan ook voor een zo snel mogelijke rentree op de ijsbaan. "In principe moet het kunnen. Het heeft alleen tijd nodig."

Volgens de artsen zou Knegt over een week of zes (met speciale kleding aan) weer alles kunnen doen. "Daarna moet ik het rustig opbouwen. Wanneer ik weer echt kan schaatsen, weet ik niet", vertelt hij eerlijk.

Toch durft de 29-jarige Fries een voorzichtige voorspelling te doen. "Ik hoop aankomend seizoen weer te kunnen schaatsen. Hoe goed ik dan ben, is afwachten. Ik denk dat het realistisch is. Iedereen zegt dat het kan, dus waarom niet?"

Bekijk hieronder het interview met een emotionele Knegt in zijn geheel.