Muziekwereld rouwt om Talk Talk-zanger Mark Hollis

De muziekwereld rouwt om Talk Talk-zanger Mark Hollis. Aan het begin van de middag bevestigde zijn voormalige manager Hollis' overlijden, nadat een familielid het gisteravond op sociale media had gemeld. "Helaas is het waar", aldus oud-manager Keith Aspden. "Mark is na een kort ziekbed overleden."

Collega's uit de muziekwereld reageren verslagen op de dood van de 64-jarige Brit, zanger van hits als Such a Shame en It's My Life. Talk Talk-bassist Paul Webb noemt Hollis een genie. "Mark wist hoe je met geluid en ruimte diepte kon geven aan gevoel", schrijft Webb op Facebook. "Hij was een van de groten, zo niet de grootste."

Ook zanger/gitarist Guy Garvey van Elbow prijst Hollis. "Het schrijven van de meest tijdloze, ingewikkelde en originele muziek ooit is voor mij net zo indrukwekkend als een maanlanding." De Engelse newwave- en alternatieve rockgroep The The zegt dat Hollis verantwoordelijk is voor enkele van de beste albums uit de jaren 80 en 90.

Talk Talk had in de eerste helft van de jaren 80 veel succes met synth-pophits als Such a Shame, Dum Dum Girl, Life's What You Make It en It's My Life.

Later sloeg Talk Talk een experimentelere weg in en groeide de band uit tot pioniers in het postrockgenre. Sinds 1998 was Hollis nauwelijks meer actief in de muziekwereld.

Hollis volgde een opleiding om kinderpsycholoog te worden, maar maakte die niet af. In 1977 richtte hij de band The Reaction, op die na het uitbrengen van één single, I Can't Resist, alweer uiteenviel. Via zijn broer, die diskjockey was en manager van enkele bands, ontmoette hij Paul Webb, Lee Harris en Simon Brenner, met wie hij in 1981 Talk Talk oprichtte.

Na het grote succes van de beginjaren sloeg de band een minder commerciële richting in. De synthesizerpop werd vervangen door een experimenteel geluid dat de weg bereidde voor postrockbands als Mogwai en Sigur Rós, maar commercieel weinig succes had en tot grote problemen leidde met het platenlabel EMI.

Opvallend modern

EMI had Hollis na het eerste succes van Talk Talk vrij spel gegeven en een ongelimiteerd budget om een nieuw album op te nemen. Dat werd Spirit of Eden (1988), dat ook nu nog opmerkelijk modern klinkt, maar totaal niet leek op het eerdere werk van Talk Talk.

Het label spande een rechtszaak aan tegen Hollis, die volgens EMI met opzet een ontoegankelijk en niet-commercieel album had gemaakt. Het kwam uiteindelijk niet tot een proces, maar Hollis vertrok met Talk Talk naar het concurrerende label Polydor.

Solo-album

Bij Polydor maakte Talk Talk nog één album. Laughing Stock was nog losser en experimenteler dan Spirit of Eden. Kort daarop stopte de band. Hollis maakte nog het solo-album Mark Hollis.

In 1998 trok hij zich terug uit de muziekwereld. "Ik koos voor mijn gezin", zei hij daarover later in een interview. "Misschien kunnen anderen het wel, maar ik kan niet op tournee gaan en tegelijkertijd een goede vader zijn."

Af en toe was hij nog te horen in nummers van andere artiesten. Zo speelde hij in 2001 melodica en basgitaar op het album Smiling and Waving van de Noorse zangeres Ana Garbarek en produceerde hij twee nummers van het album. Hollis kreeg in 2004 een Broadcast Music Inc. Award voor het schrijven van It's My Life.