'Van Persie de Rotterdamse branie, ik de Amsterdamse bluf: het klikte gelijk'

• Thierry Boon

  redacteur Sport

De een werd geboren in Amsterdam, de ander in Rotterdam. De een werd groot bij Ajax, de ander bij Feyenoord. Ondanks die tegenstellingen vonden ze elkaar. Bij Oranje en in het leven.

Een monoloog van Nigel de Jong over zijn vriend Robin van Persie, die vanmiddag begint aan zijn allerlaatste Klassieker in de eredivisie.

Van mond tot mond

"Robin en ik, we gaan ver terug. Heel ver. Ik ken hem ongeveer vanaf de C-jeugd. Hij was een jaar ouder en zat in een hoger team. Maar met toernooien mocht ik vaak mee met een hoger team. Daar zagen we elkaar voor het eerst.

Daarvoor had ik al wel van hem gehoord. Toen was er nog geen social media en hadden we nog geen telefoons. Destijds gingen verhalen nog van mond tot mond. Er zou een groot talent op Varkenoord spelen. Een begaafde linkspoot, werd er gezegd.

In die tijd haalden Nederlandse jeugdteams elkaar op om naar toernooien in België, Frankrijk, Italië te gaan. Wij haalden Feyenoord op, het volgende toernooi haalden zij ons op. Dan gingen we met een grote dubbeldekker op reis.

Wij, de Ajacieden, zaten bovenin. De Feyenoorders ploften onderin in een stoel neer. Naarmate de reis vorderde, veranderde de indeling. Dan zat iedereen ineens door elkaar en met elkaar te gieren en te brullen. Zo leerde ik hem echt kennen."

"We moeten een jaar of twaalf, dertien zijn geweest. Allebei boefjes, toen al. Hij had de Rotterdamse branie, ik de Amsterdamse bluf. Het klikte gelijk. Samen met jongens als Khalid Boulahrouz en Saïd Boutahar vormden we een groepje.

Tijdens de internationale toernooien zaten Ajax en Feyenoord in een ander complex, gescheiden van elkaar. Maar we probeerden altijd naar elkaar toe te komen om kattenkwaad uit te halen. Zij hadden echt een boeventeam, dat Feyenoord. Met jongens als Robin, Ferne Snoyl, Dickie Tijdeman, Raphael Maitimo, Glenn Loovens en Leonardo."

Iel ventje

"Robin was een iel ventje, maar al wel vol talent. Hij had veel vertrouwen in zijn eigen kunnen. Positieve arrogantie, zeg ik altijd maar. Hij was ook wel een heethoofd. Dat kwam omdat het een echte winnaar was. Hij wilde de beste zijn en dacht ook vaak dat hij de beste wás. Dat zag je terug in zijn spel.

Toen hij wat ouder werd, begon hij echt te schaven aan zijn linkervoet. In de Shell-jeugdcompetitie - zo heette destijds de competitie voor A-junioren - was zowat elke vrije trap die hij nam raak. Vanaf dat moment begon hij zichzelf neer te zetten als de Van Persie die we nu kennen."

"Hij was geen fijne tegenstander om tegen te spelen. Robin was altijd onderweg, altijd zoekende. Hij heeft zo veel gevoel voor loopacties. Hij weet altijd op het juiste moment diep te gaan. En zijn eerste aanname is altijd fantastisch. Dat zie je nu nog.

Met jongens als Rafael van der Vaart, John Heitinga, Wesley Sneijder en ikzelf waren wij Ajax, hét team van de opkomende talenten. Bij Feyenoord was Robin eigenlijk de enige met dat potentieel. Dat zorgde niet voor een soort jaloezie, maar wel voor een gezonde rivaliteit."

Klokkie

"Op een gegeven moment heb je allebei je eerste profcontract op zak, je eerste centjes. Dat wilde je natuurlijk wel laten zien als jong ventje. Of dat nou in de vorm van een auto of een klokkie was, je moest het laten zien.

Misschien kon je de volgende dag niet eens boodschappen doen, maar je moest en zou dat nieuwe speeltje hebben. Maar dat gunden we elkaar dan ook allemaal."

"In al die jaren hebben we veel meegemaakt samen. Denk maar aan het WK 2010 of de 5-1 zege op Spanje, met Robin als captain. Die euforie toen, een van de mooiste momenten. We waren echt een eenheid.

En nog altijd is het zo dat als we elkaar spreken, het goed is. We hoeven elkaar niet elke dag te bellen. Ik zeg altijd: uit het oog, maar nooit uit het hart. Dat is wat mij betreft het belangrijkste van vriendschap. Je hoeft niet altijd alles aan elkaar uit te leggen.

Dat gevoel, die klik heb je soms met mensen. Dat heb ik met Robin. We bellen elkaar eens in de zoveel tijd, we appen soms, maar zien elkaar weinig, ook omdat ik in het buitenland zit. Maar we respecteren elkaar altijd."

"Er is tijdens zijn carrière veel over Robin geschreven. Zo'n negentig procent daarvan is niet waar. In mijn beginjaren was ik ook altijd schuw voor de media. Ik was geen vriend van ze en wilde mezelf beschermen.

Nu je wat ouder bent, word je ook wat losser. Dat zie je ook bij Robin. We zitten al jaren in deze wereld, we weten hoe het werkt. Hij weet wat hij heeft betekend voor de sport en de clubs en kan daar goed over vertellen. Hij weet wat echt belangrijk is en is daardoor losser."

Appje

"Als je ziet wat hij nu nog doet en betekent voor Feyenoord. Hij is nog steeds een van de beste spelers in de eredivisie, door middel van zijn persoonlijkheid en kwaliteiten op het veld. Hij ligt ook goed in de groep, dat zie je aan alles.

Ik ga hem zeker nog een appje sturen in aanloop naar Feyenoord-Ajax. Ik begreep dat hij nog nooit een Klassieker heeft gewonnen. Laten we dat maar zo houden. Dat is dan zo ongeveer het enige wat ontbreekt op zijn lijst."