Nieuwe bondscoach Moerenhout, zelf ooit bijna wereldkampioen
De nieuwe bondscoach van de wielrenners heet Koos Moerenhout. Geen household name bij de gemiddelde sportliefhebber, maar zeker geen onbekende in de wielerwereld. Zijn ambitie? Een wereldtitel.
"We hebben al heel lang geen wereldtitel", weet de 45-jarige Moerenhout, die zijn werkzaamheden als keuzeheer gaat combineren met het ploegleiderschap van de Amerikaanse wielerploeg Hagens Berman Axeon.
Focus op winnen
De laatste Nederlandse man die wereldkampioen werd is nog altijd Joop Zoetemelk in 1985. "Goed rijden en heel sterk zijn is wat anders dan winnen. En op winnen moet de focus denk ik. Hoe je dat kan bereiken? Ik denk dat je moet durven verliezen."
Moerenhout haast zich te zeggen dat hij zelf nooit een veelwinnaar was in zijn carrière. Hij fietste tussen 1996 en 2010. Zijn meest noemenswaardige prestaties zijn twee nationale titels op de weg. En hij won met de Phonak-ploeg in 2006 bijna de Tour de France, maar Floyd Landis liep alsnog tegen de lamp.
Wat veel mensen niet weten: hij was in 2005 bijna wereldkampioen geweest. In 2014 blikte hij bij de NOS terug op die titelstrijd in Madrid, waar hij de wedstrijd van zijn leven reed.
'Als Boogerd zijn benen stil had gehouden...'
"Ik had al wat serieuze inspanningen gedaan tijdens de wedstrijd. Maar ik zat er nog steeds. Op een gegeven moment keek iedereen naar elkaar en ontstond er een groepje met Boogerd, Paolo Bettini en Aleksander Vinokoerov."
Twee renners sprongen er naar toe, Moerenhout sprong mee. "Met Stangelj en Serrano. We sloten aan bij dat trio met Boogerd. Op dat moment wilde ik doorgaan, maar Michael schoof aan in mijn wiel. Als hij zijn benen had stilgehouden, was ik weggeweest."
Of hij nooit meer was teruggepakt, valt niet te bewijzen. Het zestal bleef bijeen, hield de benen stil en een grote groep kon in de laatste meters terugkeren. Een jonge Tom Boonen sprintte naar de wereldtitel, voor een jonge Alejandro Valverde. Moerenhout kwam als zeventiende over de finish.
"Het was verschrikkelijk"
Moerenhout fietste daarna nog vijf seizoenen, maar nooit kwam hij meer in de positie om een dergelijk grote wedstrijd te winnen.
De toenmalige bondscoach, Egon van Kessel, kan zich de finale ook nog goed voor de geest halen. "Het was echt verschrikkelijk. Ik had het er later nog wel eens over met Michael en Koos. Dáár hebben we het laten liggen. We hadden een kans van twee op zes om wereldkampioen te worden. Ik schreeuwde tegen Koos via de radio: gáán, maar Michael wilde wachten. We hadden wereldkampioen moeten worden."
Frustratie
Een dag. Zolang duurde het voordat Moerenhout over zijn frustratie heen was. "Ik heb het redelijk rap van me af gezet. Maar het was mijn kans om wereldkampioen te worden, dat klopt. Sindsdien heb ik nog maar één keer dat gevoel gehad, dat ik de wedstrijd van mijn leven fietste. Dat was in de Eneco Tour van 2010. In de rit naar Ronse, door de Vlaamse Ardennen. Toen voelde ik mijn benen niet."
