Feyenoord of Willem II is voor ex-keeper Aerts het verschil tussen koud en warm bad

Maikel Aerts kreeg als doelman van Feyenoord alles en iedereen over zich heen nadat hij zich op 2 april 2006 in de thuiswedstrijd tegen FC Twente in de rust had laten wisselen. Zijn rol was daarna meteen uitgespeeld. Bij Willem II hervond hij het plezier. In gesprek met de NOS blikt hij terug op zijn periodes in Rotterdam en Tilburg.

De carrière van de inmiddels 42-jarige Aerts kende diepe dalen, maar ook vele hoogtepunten. Na een topjaar bij RBC in Roosendaal meldde Feyenoord zich in 2004 voor de doelman. Een vijfjarig contract lag voor hem klaar.

"Ik was toe aan een nieuwe stap. Hannover 96 en Crystal Palace hadden ook interesse, maar kozen uiteindelijk voor een ander. En toen kwam Feyenoord. Patrick Lodewijks zou stoppen en Pim Doesburg als keeperstrainer opvolgen. Dat werd uitgesteld."

Daardoor keepte Aerts nog een seizoen bij RBC, op huurbasis. Toen hij definitief in Rotterdam neerstreek, stond Lodewijks nog steeds bovenaan in de pikorde. Aerts en Sherif Ekramy zorgden voor concurrentie.

Blunder tegen Twente

Uiteindelijk kreeg hij zijn kans wegens een blessure bij Lodewijks. "Ik maakte drie of vier blunders achter elkaar. Dat was me nog nooit overkomen. Mijn schuld. Daar liep ik ook niet voor weg."

Sterker, Aerts nam zijn verantwoordelijkheid in de rust van het treffen met FC Twente. Eerder, bij een 2-1 voorsprong, had hij bij een poging een pass te onderscheppen de bal pardoes in de voeten geschoven van tegenstander Blaise Nkufo, die prompt de gelijkmaker kon aantekenen, De Kuip was ontzet.

"Ik ben een teamplayer en vond dat ik het elftal te vaak had gedupeerd. Ik was op dat moment ziek van mezelf en ben op Erwin Koeman afgestapt. 'Trainer, het is voor het team beter als ik word gewisseld. Ik kan geen ballen meer tegenhouden.' Nee, ik kon niet op andere gedachten worden gebracht. Ik was daarin heel stellig."

Aerts werd vervangen door Sherif Ekramy en Feyenoord won alsnog, met 4-2. Na afloop sprak Koeman over een 'enorme mentale tik' voor de doelman. De trainer en de club lieten hem vervolgens vallen. Aerts keepte na acht competitiewedstrijden nooit meer een minuut in de hoofdmacht.

"De hevige kritiek die ik na de wedstrijd kreeg, deed mij niets. De kranten moesten toch vol worden geschreven. Het ging mij gewoon om het team tijdens die wedstrijd. En daar heb ik naar gehandeld. Gooi alle shit dan maar over mij heen, dacht ik."

Aerts kent uiteraard het beruchte woord 'Kuipvrees'. "Ach, ik heb ook voor 80.000 mensen bij Hertha BSC gekeept. Je krijgt al snel een bepaald stempel opgeplakt. Er zijn veel doelmannen gesneuveld in die tijd. Hadden zij dan allemaal last van 'Kuipvrees'? Dacht het niet. Het was toen niet voor niets een keeperskerkhof."

Hij omschrijft zijn periode in Rotterdam als een 'koud bad'. "Het was teleurstellend, maar wel leerzaam. Als je een lekkere soep wilt koken en er ontbreken een aantal ingrediënten, dan wordt het nooit wat. Ik had graag Lodewijks als keeperstrainer gehad. Misschien was het dan anders gelopen."

Willem II bood uitkomst, nadat hij een overgang naar Vitesse op het laatste moment had zien afketsen. "Ik had meteen een goed gevoel. Ik had letterlijk en figuurlijk weer een doel in mijn leven."

Zijn eerste wedstrijd in dienst van de Tilburgers, tegen Heracles Almelo, staat nog steeds op zijn netvlies. "We kwamen vlak voor tijd op 1-2, maar het werd toch nog 2-2 omdat Frank van der Struijk achterin voor een voetballende oplossing koos."

In de kleedkamer ontstak Aerts in woede. "Ik heb toen, met wat scheldwoorden, gezegd dat zo'n bal uit het stadion moet worden geknald. Een dag later moest ik bij de trainers Dennis van Wijk en Andries Jonker op kantoor komen. Ik dacht dat ze zouden zeggen dat ik te ver was gegaan. Maar ik was in hun ogen de ontbrekende schakel. Dat had ik nodig."

Met prestaties terugbetaald

Willem II wilde huurling Aerts definitief overnemen van Feyenoord, waar hij nog ruim twee jaar onder contract stond. "Dan moet je over en weer hard spel spelen. Uiteindelijk mocht ik transfervrij vertrekken."

De helft van zijn salaris inleveren bleek een te groot offer. "Willem II had 26 of 27 contractspelers. Toen heb ik gezegd dat ze maar afscheid moesten nemen van een stuk of drie. 'Dan heb je mij', zei ik. In de jaren die daarop volgden heb ik dat met mijn prestaties wel terugbetaald."

Want Aerts bloeide helemaal op in Tilburg, hield onder anderen Kenneth Vermeer en Oscar Moens op de bank, en behoedde de club meermaals voor degradatie. "Die periode heeft veel bloed, zweet en tranen gekost, ook met blessures. De waardering van de mensen, die was enorm."

Gesprek met de wasvrouwen

Aerts had verantwoordelijkheidsgevoel. "Ik was óók een motivator, met de aanvoerdersband om. Ik probeerde mijn winnaarsmentaliteit over te brengen op de groep. Ik ben met FC Den Bosch een keer gedegradeerd en dat deed enorm pijn. Dit nooit meer, beloofde ik mezelf."

Hij herinnert zich een gesprek met de wasvrouwen van Willem II, die de persoon Maikel Aerts echt leerden kennen. "Ze gaven aan dat ze aanvankelijk een ander beeld van mij hadden. Jullie lezen te veel kranten, was mijn reactie. Je moet altijd kijken hoe iemand is als persoon. Het gaat om wie je bent, niet wat je doet."

"Willem II voelde al die jaren als een warm bad. Ik kijk met een 'big smile' terug op die periode. Na het beslissende nacompetitieduel met Go Ahead Eagles in 2010 was de ontlading enorm. Ik werd daar op handen gedragen. Daar doe je het voor."

De club wilde met hem door. Aerts stond ook open voor contractverlenging. "Er moest bezuinigd worden. Alleen als ze nog minder contractspelers zouden hebben, was er een opening geweest om alsnog te blijven. Dat wilde technisch directeur Henry van der Vegt niet. Ik zei dat hij daar spijt van zou krijgen." Aerts vertrok vervolgens naar Hertha BSC.

Het daaropvolgende seizoen degradeerde Willem II, zonder Aerts. "Ze trokken geld uit voor Niki Mäenpää, Davino Verhulst en Vladan Kujovic. Als je dat bij elkaar optelt, dan hadden ze mij kunnen houden. Dat was wel een lange neus naar Van der Vegt."

Het koude bad van Feyenoord en het warme bad van Willem II had hij voor geen goud willen missen. Ook al mondde zijn periode in Rotterdam uit in een teleurstelling. "Je kan het invullen zoals Feyenoord het heeft ingevuld óf je ziet iemand die aan het teambelang dacht. Ik gaf voor mijn gevoel heel veel, maar kreeg er weinig voor terug."

"Laat wel duidelijk zijn: Feyenoord is een prachtige club met fantastische supporters. Ik heb totaal geen haatgevoelens. Het is gewoon jammer hoe het is gelopen. En ik moet ook zelf in de spiegel kijken. Ik ben er zelf bij geweest en heb het niet gered. Simpel."

Still standing

Aerts, momenteel keeperstrainer bij FC Eindhoven, heeft leren leven met alle kritiek gedurende zijn loopbaan. Hij is altijd zichzelf gebleven. Eerlijk, recht voor zijn raap. Een knokker.

"Ik ben op bepaalde momenten in mijn carrière door heel Nederland platgewalst. Ik moest bij wijze van spreken vijf ballen uit de kruising halen, terwijl een ander dat maar één keer hoefde te doen. Dat heeft mij juist nóg meer gemotiveerd. Toen en nu. I'm still standing."