'Je vergeet bijna dat het een wonder is dat Kelderman hier rijdt'

Wat zou Wilco Kelderman allemaal hebben gewonnen als hij in zijn loopbaan iets minder pech zou hebben gehad? Zou niet Tom Dumoulin, maar Kelderman de eerste Nederlandse winnaar van een grote ronde in dertig jaar zijn geworden? Het zou kunnen.

De kenners zijn nog altijd verbluft over het talent en het vermogen van de Veenendaler. Maar een winnaar van een grote ronde valt niet. Kelderman wel, vrij vaak zelfs. En dan ook nog meestal met grote gevolgen.

In maart brak hij zijn sleutelbeen en na een val op het NK moest hij daaraan opnieuw worden geopereerd. De complicaties kostten hem het grootste deel van het seizoen. Maar als hij op zijn fiets zat, of het nou in de Tirreno-Adriatico, de Ronde van Zwitserland of de Vuelta was, maakte hij indruk.

Sprookje voorbij

Ondanks een voorbereiding met amper koersdagen reed hij tot zaterdag gewoon mee met de besten in Spanje. Sterker, bergop deelde hij af en toe zelfs de lakens uit. Met zijn tijdritcapaciteiten leek het podium in Madrid voor het grijpen. Het zou een miserabel seizoen in een klap goed maken.

Maar zondag spatte het sprookje van Kelderman aan de voet van de beruchte slotklim naar Lagos de Covadonga als een zeepbel uit elkaar. Bovenop de in mist gehulde bergtop in Asturië was zijn verklaring kort en bondig. "Ik was niet goed."

En dus bestond de rustdag bij Sunweb vooral uit wonden likken en nieuwe plannen bedenken. "We zijn misschien iets te enthousiast geworden van die eerste week", erkent zijn ploegleider Aike Visbeek. "Dan vergeet je bijna dat het eigenlijk een wonder is dat Wilco Kelderman hier rijdt."

Podium zit er niet meer in

Kelderman gaf zondag 4.01 toe op winnaar Thibaut Pinot. Tel daarbij op de 1.02 die hij een dag eerder moest prijsgeven op de helse klim van Alto Les Praeres en de 1.44 door materiaalpech in de finale van de vlakke zesde etappe en het is duidelijk: met een achterstand van bijna zeven minuten zit het podium er niet meer in.

Voor Visbeek kwam de inzinking als een verrassing. "Zaterdag was hij wat minder, maar we hadden er best wel vertrouwen in dat hij gewoon met die andere klassementsrenners mee zou kunnen", aldus de ploegleider. "Alleen gaf hij in aanloop naar de laatste klim aan dat hij zich niet goed voelde. En dan weet je dat het lastig wordt."

Nu moet Kelderman dus weer de knop omzetten. En dat is niet makkelijk, weet Visbeek. "Door zijn presteren in de eerste week werd iedereen misschien een beetje overmoedig. Maar gisteren in de bus hebben we het plan al doorgenomen voor het verkennen van de tijdrit. Hij is gemotiveerd en zei: ik wil er vol voor gaan in de tijdrit."

Maandag verkende Visbeek met Kelderman die tijdrit van 32 kilometer over geaccidenteerd terrein naar Torrelavega, de geboorteplaats van drievoudig wereldkampioen Óscar Freire.

"Je moet een grote motor hebben", aldus Visbeek. "Voor iemand als Wilco is het ten opzichte van de klimmers een mooie tijdrit."

Toch zal een ritzege lastig worden, met een specialist als Rohan Dennis, de winnaar van de openingstijdrit in Malaga, aan het vertrek. "Het doel is de topdrie", stelt Visbeek. "Maar als hij zich nog wat extra kwaad maakt, dan kan hij misschien heel dicht in de buurt komen van de overwinning."

Nieuwe ambities

Pas na de tijdrit zullen de plannen voor het restant van de Vuelta gesmeed worden. Zelfs een aanval op het klassement behoort nog tot de mogelijkheden, meent Visbeek.

"Na de tijdrit maken we de balans op. Dan bekijken we of we voor een plek in de toptien gaan of misschien de ruimte zoeken voor een aanval op een etappezege. En misschien kan hij op die manier ook wel een ultieme sprong maken in het klassement."