Chileense mijnwerker die vastzat onder de grond: blijf sterk en steun elkaar

"Help en steun elkaar en concentreer je op de hereniging met je familie". Dat adviseert een Chileense mijnwerker de Thaise voetballers en hun coach die nu elf dag vastzitten in een grot. De 69-jarige Omar Reygadas maakte in 2010 iets soortgelijks mee toen hij met tientallen collega's 69 dagen vastzat onder de grond.

In deze video geeft Reygadas advies aan de Thaise jongens:

Reygadas snapt dat de situatie in Thailand anders is. "Het gaat hier om jonge jongens, die waarschijnlijk nog weinig hebben meegemaakt. Toch wil ik zeggen: blijf sterk en praat als je ziet dat iemand een zwak moment of twijfels heeft."

Hij voorziet ook een belangrijke rol voor de begeleider. De coach zal de jongens die overstuur of bang zijn, moeten steunen. "Bang zijn, is normaal", zegt de Chileen. "Daar hoef je je niet voor te schamen, want wij waren ook bang. Daarnaast huilden wij, allemaal volwassen mannen, veel."

Maar er werd niet alleen maar getreurd, herinnert Reygadas zich. "We bleven in leven door elkaar te steunen en bij elkaar te blijven. We gaven elkaar advies als dat nodig was en wat ook belangrijk was: humor. We zongen veel, maakten grappen en deden vaak clownesk."

In onderstaande video is te zien hoe de laatste Chileense mijnwerker in oktober 2010 uit de mijn werd gered:

Daarnaast was er een belangrijke rol voor het geloof. "Door mijn gezin en het geloof in God zijn we erin geslaagd om in leven te blijven."

De Vlaamse omroep VRT sprak met psychologen en gedragstherapeuten over de toestand van de Thaise jongens. "De eerste fase is er een van paniek, van blinde angst. Daarbij komt natuurlijk dat ze geen ouders in de buurt hebben om veiligheid en houvast te bieden", zegt klinisch psycholoog Marieke Impens.

De rol die hun begeleider (25) heeft gespeeld, is dan ook belangrijk geweest voor de jongens, die 11 tot 16 jaar oud zijn. "Hij is de enige volwassene van de groep. Dat is iemand om je aan vast te houden als 14-jarige", vertelt Barbara Depreeuw.

Ander tijdsbesef

Nu hulp op komst is, betekent het niet dat de jongens geen stress meer ervaren. Zeker omdat niet duidelijk is wanneer ze gered worden. Weken of maanden wachten is voor een volwassene al lang, maar voor jongeren al helemaal, vertellen de deskundigen. In deze "cruciale fase van hun ontwikkeling" werkt tijdsbesef namelijk anders en lijken dagen nog langer te duren.

Als de jongens gered worden, hoeft er geen sprake te zijn van een posttraumatische ervaring, maar een "pijnlijke herinnering staat buiten kijf", denken de Vlaamse deskundigen. Volgens hen is het belangrijk om de hele groep te betrekken bij de verwerking ervan. "Je kunt het een beetje vergelijken met soldaten die terugkeren van een oorlog. Zij hebben ook iets meegemaakt wat ze alleen met elkaar kunnen delen. Buitenstaanders snappen dit vaak niet."

Hier zitten de jongens in het grottenstelsel: