Veteranendag in Den Haag, maar zonder oudste veteraan (105)

• Mirjam van Elburg

  redacteur NOS Evenementen

In Den Haag verzamelen zich vandaag zo'n 4000 veteranen die in de binnenstad zullen defileren voor koning Willem-Alexander. In het defilé van de 14e editie van de Veteranendag rijden ook diverse historische en moderne militaire voertuigen mee.

Tijdens het jaarlijkse nationale evenement draait het om erkenning en waardering voor de ruim 111.000 veteranen die Nederland telt. Zij zijn ingezet in dienst van de vrede sinds de Tweede Wereldoorlog. Een deel van hen (zo'n 30.000) is nog in dienst als militair.

De oudste veteraan van Nederland is de 105-jarige André du Pon. Onlangs kreeg hij het Mobilisatie Oorlogskruis voor zijn verdiensten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze onderscheiding wordt toegekend aan oud-militairen die minstens zes maanden in dienst zijn geweest tussen 6 april 1939 en 20 mei 1940.

Vandaag zou hij speciale gast zijn tijdens Veteranendag, met een bezoek aan de Ridderzaal, een ontmoeting met premier Rutte en zijn deelname aan het defilé voor de koning. Maar Du Pon werd kort voor Veteranendag ziek en moet verstek laten gaan op de dag waar hij zo naar had uitgekeken.

Dat hij op hoge leeftijd is onderscheiden met het Mobilisatie Oorlogskruis, vindt hij aan de late kant, maar het heeft hem wel ontroerd, vertelde hij de NOS in de aanloop naar Veteranendag. "Ik had er niet op gerekend, maar het deed me wel wat. Al die herinneringen van vroeger kwamen weer naar boven."

Du Pon stond eind augustus 1939 op het punt te gaan trouwen, toen hij werd opgeroepen voor de mobilisatie. Het huwelijk werd vervroegd gesloten, maar het feest moest worden afgezegd.

Hij was gelegerd als sergeant bij Opheusden, waar hij in de buurt, bij Kesteren, met zijn manschappen loopgraven moest graven. Toen de Duitsers op 10 mei 1940 Nederland binnenvielen, lagen ze direct onder vuur van de Duitse jachtvliegtuigen. Ze moesten zich zo snel mogelijk verschuilen in de loopgraven. Al na tien minuten sneuvelde de eerste Nederlandse militair.

Toen hij de overmacht van de Duitse Wehrmacht van dichtbij meemaakte, geloofde Du Pon niet dat hij de oorlog zou overleven. Het lukte hem zijn vrouw een briefje te sturen: "Je bent nog een jonge vrouw, dus ik zou het je niet kwalijk nemen als je nog opnieuw een goede man tegenkomt."

Bijna had hij mee moeten vechten bij de Grebbeberg, waar veel slachtoffers vielen. Maar de opdracht werd gewijzigd: hij moest met zijn mannen naar Vianen, om een brug te verdedigen. Dat was zijn redding, meent Du Pon achteraf. Na de capitulatie op 15 mei 1940 zag hij zijn vrouw terug.

Vrijwilligerswerk

Dankzij een sportief leven en een strakke regelmaat, met dagelijks twee zoute koekjes en een glaasje kersenbrandewijn, lukte het hem tot op hoge leeftijd fit te blijven.

Het belangrijkste dat hem al die jaren op de been heeft gehouden, is naar eigen zeggen zijn inzet voor anderen. Zijn leven lang heeft hij veel vrijwilligerswerk gedaan. Daarvoor kreeg hij dit jaar een lintje. "Ik denk dat ik nog een klein beetje mag teren op de waardering die ik heb gekregen. Ik kan er met voldoening op terugkijken."