Brussel discussieert over migratieproblematiek, welk land wil wat?
Het staat opnieuw hoog op de agenda van Europa: migratie. De Europese leiders praten vandaag en morgen over de aanpak van migratie vanuit Afrika over de Middellandse Zee naar Europa. Er is veel onenigheid, maar over een ding zijn de landen het eens: zó kan het niet langer doorgaan.
De frontlijnstaten, landen zoals Italië, Griekenland en Spanje, willen dat de stroom stopt. Het oude Oost-Europa met steun van Denemarken wil liever niemand opvangen, Nederland verlangt afspraken met de landen waar de mensen vandaan komen, Duitsland moet vooral de interne politieke problemen oplossen. En Oostenrijk wil nooit meer een doorvoerland voor vluchtelingen zijn.
In de video hieronder leggen onze correspondenten uit wat de landen precies willen. Heb je liever tekst? Lees dan door onder de video:
Denemarken
Het Scandinavische land heeft hele strenge regels. Ze hebben een uitzonderingspositie in de EU wat betreft het asielbeleid, maar zijn in te delen bij de Oost-Europese tegenstanders van herverdeling van mensen. Volgens premier Rasmussen kun je met harde maatregelen de instroom fors beperken.
Om in aanmerking te komen voor een definitieve verblijfsvergunning moet je als nieuwkomer Deens spreken. Familie mag op z'n vroegst pas na drie jaar overkomen. En nieuwkomers krijgen bovendien een lagere uitkering dan Denen die in het land zijn geboren.
Spanje
Nu Italië schepen met vluchtelingen weigert, bestaat de indruk dat de vluchtelingenroute verlegd wordt naar Spanje. De afgelopen weken zijn er in ieder geval meer mensen in de havens aangekomen. Zelfs op de Canarische eilanden arriveerde dit weekend een schip met vluchtelingen.
Nadat de Aquarius na wat geharrewar in Spanje mocht aanmeren heeft het land duidelijk gemaakt dat het niet wil dienen om Italiaanse problemen op te lossen. "We zijn niet de reddingsbrigade van de Middellandse zee", zo liet een Spaanse minister weten.
Spanje heeft een systeem van werkvergunningen. Migranten kunnen met zo'n vergunning tijdelijk in het land werken. Tijdens de top zal Spanje voorstellen om in de hele EU met dergelijke vergunningen te werken.
Frankrijk
De Fransen zien het migratiedebat als een strijd van goed tegen kwaad. De humanitairen tegenover de hardliners. President Macron heeft het in bijna elke toespraak over de Europese normen en waarden, die verdedigd moeten worden.
Frankrijk wil de buitengrenzen beter bewaken, in Afrikaanse landen voorlichting geven en het mogelijk maken om de asielprocedure ter plekke te starten. Bovendien wil Macron afspraken maken met Afrikaanse landen om vluchtelingen in de regio op te vangen of anders in speciale kampen in de Europese Unie.
Frankrijk heeft het aan de stok met Italië, omdat de Fransen weigeren vluchtelingen over te nemen. Illegalen die bij Ventimiglia de grens oversteken worden gedwongen om lopend terug te gaan naar de Italiaanse kant. En Frankrijk weigert tot op heden schepen die niet welkom zijn in de Italiaanse havens toegang te verlenen tot bijvoorbeeld Nice of Marseille.
Polen
De Polen zijn van oudsher gastvrij. "Gast in huis, is God in huis", is een oud Pools spreekwoord. Maar nu zeggen de Polen vaak nie (nee). De stemming is omgeslagen na de verkiezingen van 2015 waarin de partij van Jaroslaw Kaczynski de voorkeur kreeg boven de gematigde partij van Donald Tusk, die tegenwoordig voorzitter is van de Europese Raad.
Tijdens de campagne werd gezegd dat migranten ziektes bij zich droegen die al lang in Europa waren uitgestorven, zoals cholera en parasieten.
Nadat de partij van Kaczynski de verkiezingen had gewonnen, weigerde Polen nog migranten op te nemen. Het Poolse standpunt is extra grensbewaking en het tegenhouden van vluchtelingen. Aan elke afspraak om migranten te verdelen over de EU-landen weigert het land mee te werken.
Hongarije
Voor het land van premier Orban staat het recht om de eigen grens te verdedigen centraal. Hongarije schrok zich rot in de zomer van 2015 toen duizenden mensen het land overspoelden, op doortocht naar Duitsland. Het station van Boedapest veranderde in een chaotische vrijstaat waar treinen werden bestormd.
Orban liet vervolgens een hek aan de grens neerzetten om migranten tegen te houden en weigerde pertinent om nog maar één vluchteling uit andere EU-landen over te nemen. Eigenlijk vindt hij dat de EU aan de kosten van het hek moet meebetalen, maar dat weigert Brussel.
Hongarije vindt dat de vluchtelingen in kampen in Afrika of Albanië moeten worden opgevangen. Verder moet de EU ophouden met zeuren. "Er zijn landen die geen migranten willen, die zich niet vermengen en waar integratie ook niet aan de orde is", aldus de premier.
Oostenrijk
Oostenrijk wil geen vaste quota. "We moeten dit idee opzijzetten", zegt bondskanselier Kurz. De Oostenrijkers vinden dat de grenzen veel te zwak zijn. Vluchtelingen moeten buiten de EU worden opgevangen en ook daar asiel aanvragen, dat is de kern van de Oostenrijkse oplossing.
Sinds kort heeft het land een grensbeschermingseenheid. Een speciale politiemacht van ongeveer 600 militairen die binnen 24 uur in actie kan komen om de grensovergangen te beveiligen. Afgelopen week heeft de eenheid voor het eerst geoefend.
Verder wil het land, dat vanaf 1 juli de voorzitter wordt van de EU, dat de buitengrenzen beter worden bewaakt. Bondskanselier Kurz vreest dat zonder betere bescherming van de buitengrenzen er weer binnengrenzen in de Europese Unie komen.
Italië
De nieuwe regering van Italië is één van de veroorzakers van het oplaaien van de discussie. Het land zag de aanwezigheid van migranten groeien en daarmee ook de problemen. Overlast op stations, rondhangende jongeren in grensplaatsen die door wilden reizen naar andere landen, maar de Alpen niet overkwamen.
Meteen na het aantreden van het nieuwe kabinet werd het eerste schip met vluchtelingen geweigerd om in een van de Italiaanse havens aan te leggen. De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Salvini, wilde op die manier een doorbraak forceren in de Europese discussie. "Wie in Italië aankomt, komt niet in Italië aan, maar in de EU", zo zei premier Conte zondag bij de mini-top over migratie.
Italië wil van de zogenoemde Dublin-regels af, die bepalen dat een vluchteling asiel moet aanvragen in het land waar hij aankomt. Zolang die regels gelden blijft het een Italiaans probleem, vindt de nieuwe regering. Landen die geen vluchtelingen willen opvangen, moeten meebetalen. En er moet een quotum komen voor economische migranten.
België
Onze zuiderburen zetten in op het versterken van de buitengrenzen en opvangcentra in Noord-Afrika. Het land heeft met name in Brussel en langs de snelwegen richting de kanaaltunnel te maken met mensen die het Verenigd Koninkrijk proberen te bereiken. Onlangs stierf een Koerdisch meisje van twee na een wilde achtervolging door de politie.
De grootste regeringspartij is voorstander van een asiel- en immigratiebeleid naar Australisch model: opvang buiten de grenzen, pushbacks en het verspelen van het recht om asiel aan te vragen na een poging illegaal de grens over te steken.
Belangrijkste wapenfeit tot nu toe is een plan met premier Rutte om de gesprekken met Afrikaanse landen niet meer door de Europese Commissie te laten voeren, maar door kleine clubjes landen. Zo zouden Nederland en België met Mali kunnen spreken, Frankrijk met Niger en Duitsland met Algerije.
Duitsland
Door iedereen aan tafel wordt Merkel gezien als de veroorzaker van het probleem. Niet alleen haar ruimhartige houding tijdens de crisis, maar ook de politieke problemen in haar huidige coalitie met de Beierse CSU zorgen voor oplopende spanning in Brussel.
CSU minister Seehofer wil asielzoekers aan de grens kunnen weigeren en terugsturen als ze al in een ander EU-land geregistreerd staan. Merkel vindt dat mensen niet zomaar kunnen worden teruggestuurd. Eerst moet hun verhaal worden uitgezocht voordat ze geweigerd kunnen worden.
De CSU in Beieren zit met een probleem: binnenkort zijn er verkiezingen en de partij dreigt de absolute alleenheerschappij in de vrijstaat Beieren kwijt te raken, doordat de populistische AfD (Alternatieve fur Deutschland) aan populariteit wint. Merkel heeft van Seehofer en de CSU tot 1 juli de tijd gekregen om een oplossing te bedenken. Daar heeft Merkel de andere regeringsleiders voor nodig, maar die zeggen allemaal dat ze er niet zijn om het hachje van een Duitse bondskanselier te redden.