Gebroken nekwervel heeft grote impact op trampolinespringster Blekkink

Eigenlijk had Carlijn Blekkink een van de blikvangers moeten zijn op het NK trampolinespringen, later deze maand in de Rotterdamse Ahoy. De 23-jarige springster uit Weerdinge beleefde immers vorig jaar haar grote doorbraak.

Op de World Games sprong ze samen met synchroonpartner Tara Fokké naar brons en op de WK in Sofia debuteerde ze. Blekkink was vastbesloten de aansluiting te vinden met de wereldtop en wilde zich ook laten zien voor eigen publiek. Maar een ongelukkige val tijdens de training in december veranderde alles.

"Ik was een nieuwe sprongencombinatie aan het oefenen, die alleen de wereldtop bij de vrouwen doet. Daarmee neem je natuurlijk wat risico. Tijdens mijn laatste sprong had ik mijn benen niet goed vast, waardoor ik rotatiesnelheid miste. Als je dat doet bij een drievoudige salto voorover met een halve schroef, dan val je als een vogeltje naar beneden. In dit geval was het 'head first' en was het minder goed nieuws", kijkt Blekkink nu terug op haar val.

De trampolinespringster landde op haar nek en bleef liggen op de mat. Aanvankelijk vermoedde ze een armblessure te hebben opgelopen. "Ik voelde heel erge tintelingen. Maar mijn coach stond er met z'n neus bovenop en hij zei al heel snel: je arm is goed. Het gevoel trok toen ook redelijk snel weg. Dat kalmeerde mij wel. Maar toen ging de focus naar mijn hoofd."

Even later had Blekkink een korte black-out. Reden genoeg om de hulpdiensten in te schakelen. Zowel de traumahelikopter als de ambulance werden naar de trainingshal in Den Bosch geroepen. "Gelukkig leek alles neurologisch wel goed en hoefde ik niet met de traumahelikopter. Vanuit de ambulance belde ik mijn moeder. 'Er is wel wat gebeurd', zei ik, 'maar ik ga naar het ziekenhuis om uit te sluiten dat er wat is'. Zo dacht ik echt", herinnert Blekkink zich.

De foto in het ziekenhuis liet echter een ander beeld zien. De zesde nekwervel bleek gebroken en verschoven. Ook het kraakbeen was kapot en een operatie noodzakelijk. "Ze hebben het kraakbeen ertussenuit gehaald en er kunststof tussen gezet. En vervolgens mijn vijfde en zesde wervel met een plaatje weer op z'n plek gezet."

De operatie was geslaagd, maar de schrik was er niet minder om bij Blekkink. Als geen ander realiseerde ze zich dat ze heel veel geluk had gehad.

"Twee jaar geleden heb ik van heel dichtbij meegemaakt hoe het ook kan aflopen. Mijn teamgenootje Milou Bosscher brak toen ook een nekwervel en zij heeft er een verlamming aan overgehouden. Daarom heeft dit ook best veel impact op mij. Het drukt je heel erg met je neus op de feiten. Had ik mijn enkel gebroken, dan was het een heel ander verhaal."

Het maakt dat Blekkink nu erg twijfelt aan haar toekomst in de sport. Wil ze weer terug op de trampoline om al die moeilijke sprongen te leren, met alle risico's van dien. Of is het dat allemaal niet waard?

"Het is heel dubbel. Ik ben er nu één keer goed vanaf gekomen. Waarom zou ik het dan weer gaan opzoeken? Aan de andere kant: de kans dat zoiets gebeurt, is zó klein. Ik kan ook op mijn kamer gaan zitten niks doen, maar dat is ook niet wat je wilt."

Op dit moment beperkt Blekkink zich tot wat voorzichtig meetrainen bij de topspringers in Den Bosch. De afgelopen maanden heeft ze zich vooral gericht op haar studie en het studentenleven. "Het is niet zo vanzelfsprekend dat ik het springen straks weer op ga pakken, zoals ik altijd deed. Het belangrijkste op dit moment vind ik om het plezier in het springen weer terug te krijgen."