Hammer Series: wielrennen zónder lekker in slaap te vallen

De Giro d'Italia was ouderwets spectaculair en eigenlijk geen moment saai. Maar dat het nóg minder saai kan, bewijst de Hammer Series, een koers die totaal anders verloopt dan een traditionele wielerwedstrijd en dit weekend voor de tweede keer in Zuid-Limburg wordt verreden.

De Hammer Series zag vorig jaar het levenslicht. De wedstrijd is een initiatief van Velon, een samenwerkingsverband van alle WorldTour-ploegen en een paar teams op het tweede niveau van het internationale wielrennen.

"Als we als sport willen groeien, moeten we met iets nieuws komen", zei Iwan Spekenbrink, manager van Sunweb een jaar geleden. Vernieuwend is de wedstrijd zeker. Er zijn geen individuele prijzen te verdelen: aan het eind van het weekend (en drie onderdelen) wint de beste ploeg.

"Het is eigenlijk baanwielrennen op de weg", zegt Lotto-Jumbo-renner Bram Tankink, die vorig weekend deelnam aan de Hammer Series in het Noorse Stavanger.

"Verschrikkelijk intensief, maar er gebeurde elke ronde wel iets. Mensen die vinden dat er te weinig actie in het wielrennen zit, zouden hiernaar moeten kijken."

Hoe werkt het?

Een doorsnee wielerwedstrijd bestaat uit een peloton dat 's ochtends vertrekt in plaats A en aan het eind van de middag finisht in plaats B. Na een kilometer of 200 komt één renner met zijn handen in de lucht over de streep. Zo niet in de Hammer Series.

De Series beslaat drie dagen met op elke dag een andere discipline: een klimkoers op vrijdag rond de Vaalserberg, een sprintwedstrijd (zaterdag) en een ploegenachtervolging (zondag) door Sittard. Elke wedstrijd duurt niet langer dan twee uur.

De wedstrijden bestaan uit meerdere rondes over hetzelfde parcours en het publiek ziet de renners dus meer dan eens voorbij rijden. De eerste twee dagen kunnen de renners punten verdienen voor hun ploeg. Die punten worden vervolgens op een hoop geveegd.

Het team met de meeste punten begint op zondag als eerste aan de achtervolging en de teams die lager staan in het klassement jagen op de koploper. Wie het eerst over de finish komt, wint de Hammer Series.

Intensiteit

De wedstrijd is niet te vergelijken met een gewone wielerkoers, ervoer Tankink in Stavanger. "Voor mij was het lang geleden dat ik zo diep ging dat ik bijna mijn ontbijt en avondeten van de vorige dag weer opboerde."

"De intensiteit is heel anders. Als je naar de wattages kijkt, rijd je constant in de verzuring. Dat is iets wat je tijdens een grote ronde juist niet doet."

'Totaal uit je comfortzone'

Het betekent dat de Hammer Series, hoewel een goed initiatief, volgens Tankink niet te integreren is in een traditionele grote ronde. "Het is bijna onmogelijk om vlakke etappes zo intensief te maken, want je hebt als renner ook je rustmomenten nodig. Als je dit een week zo doet, haal je de bergen niet meer."

"Een gemiddelde profrenner is hier eigenlijk totaal niet voor geschikt", vervolgt Tankink. "We zijn allemaal extreme duursporters, dus je wordt totaal uit je comfortzone getrokken."

Tankink merkte dat zijn collega-renners genoten van het weekend in Stavanger en dat kan NOS-commentator Joris van den Berg wel begrijpen. "Voor de renners is het leuk om een weekend zo te fietsen, want er zitten leuke en innovatieve kanten aan. Maar ik voelde niet de urgentie om de uitslag van de wedstrijd in Stavanger op te zoeken", aldus Van den Berg. "En dat doe ik wel bij, pakweg, de Ronde van Zuid-Korea of de Ronde van Estland. Mitchelton-Scott had gewonnen in Stavanger. Nou, prima."

"Met landenteams zou het best kunnen werken", denkt Van den Berg. "Je juicht voor een individuele renner of voor een land, maar we staan niet met Lotto-Jumbo-vlaggen langs de kant. Maar boven alles is het wel goed dat er door Velon wordt nagedacht en dat de internationale wielerfederatie UCI ruimte biedt voor innovatie."

Slapen op de bank kan niet meer

Volgens Tankink is er nog een nadeel aan de Hammer Series: de puntentelling. De teams verdienen niet alleen punten aan de finish, maar ook na elke gereden ronde. "Ik weet niet of het grote publiek het gaat snappen. Het is lastig om de puntentelling bij te houden met alle tussensprints."

"Het doorsnee wielerpubliek kijkt op de bank naar een etappe, valt in slaap en als je wakker wordt, heb je niks gemist. Dat is heel prettig, maar kan hier niet."

De Hammer Series zal volgens Tankink dan ook niet meer zijn dan een aanvulling op de traditionele koersen. "Het baanwielrennen is ook nooit mega-populair geworden, terwijl dat ook heel erg leuk is om te zien. Waarom is iets populair? Omdat het evenement veel historie heeft of omdat er veel verhalen in zitten."

"Een Giro is een soap van drie weken, waarin van alles gebeurt op een relatief rustige manier. Het is net Goede Tijden, Slechte Tijden. Dus het wielrennen heeft dit niet per se nodig, maar het kan wel een heel leuke toevoeging zijn. Het is weer eens wat anders."