Rolstoelafhankelijke Noortje laat het niet bij brief aan Rutte

De brief aan Mark Rutte van Noortje van Lith werd duizenden keer gedeeld op social media. In die brief uitte de 21-jarige vorige week haar onvrede over het wetsvoorstel dat mensen met een beperking onder het minimumloon betaald mogen worden. Vandaag heeft Rutte gereageerd. Maar Noortje is nog niet tevreden, vertelt ze aan de NOS. "Ik wil toch echt gelijkwaardig worden behandeld."

"Ik snap heel goed dat Noortje van Lith uit Roosendaal knokt voor haar droombaan", zegt Rutte op Twitter. De premier is deze week in China maar heeft staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Van Ark (VVD) gevraagd een gesprek met de vrouw te voeren.

Noortje lijdt aan cerebrale parese, een ontwikkelingsstoornis. Daarom zit ze in een rolstoel. Noortje schreef vorige week op Facebook dat ze geschrokken was dat Rutte akkoord was gegaan met een wetsvoorstel waarbij werkgevers mensen met een beperking onder het minimumloon mogen betalen.

"Ik weet dat het iets meer moeite kost om een stageplaats of een baan te vinden omdat er vooroordelen bestaan ten aanzien van mensen met een beperking. Ik knok net zolang door totdat ik mijn droombaan heb gevonden", schreef ze.

Onderbetaling is voor Noortje geen optie, ging ze verder. "Ik moet namelijk al vechten om een goede plek in de maatschappij te krijgen en dan wordt mij het recht op een goed betaalde baan en een goed pensioen ontnomen."

Meer geld overhouden

Inmiddels heeft Noortje contact gehad met Van Ark. De VVD-politicus heeft haar uitgelegd dat het voorstel geldt voor een kleine groep mensen met een beperking, die niet aan de slag kunnen bij een reguliere werkgever. Volgens Van Ark moet het voorstel ervoor zorgen dat de mensen met een beperking die nu geen baan hebben toch aan de slag kunnen en niet worden buitengesloten.

Noortje snapt dat bepaalde mensen deze hulp nodig hebben, maar ze heeft toch bezwaren. "Mijn angst voor vooroordelen blijft bestaan. Als een werkgever mij in een rolstoel ziet, denkt hij dat ik niet arbeidsproductief genoeg ben", zegt ze.

Door de regeling heeft ze het gevoel dat ze niet gelijk behandeld wordt. "Ik wil gelijk behandeld worden als ik mijn diploma op zak heb, net als een ander zonder beperking." Daarom laat ze het hier nog niet bij zitten. "Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik blijf me sowieso inzetten voor gelijke rechten voor iedereen."