Wüst in Sportwinter: ik dacht, moet ik het met deze benen doen?
Zondag had ze een rare dag. Ireen Wüst moest naar Medal Plaza om haar zilveren medaille van de 3.000 meter op te halen en van trainen op het ijs op de uren die ze zelf wilde, kwam niets terecht.
Maandagochtend (in Zuid-Korea) werkte Wüst 8,5 uur voor de olympische 1.500 meter nog even een straffe training af. "Ik dacht nog: moet ik het met deze benen doen?", keek ze in Studio Sportwinter terug op de historische dag die eindigde in haar vijfde olympische titel.
Op elke Spelen een gouden plak. Met dat doel was de 31-jarige Wüst naar Zuid-Korea afgereisd. "En als dat dan lukt, is dat waanzinnig. Ik had zo veel druk op die 1.500 meter gelegd", gaf ze in de studio toe. Twee dagen eerder was haar missie op de 3.000 meter op acht honderdste van een tel mislukt.
Droom
"Dit is een droom die uitkomt", klonk het oprecht. Wüst durfde de laatste rit amper te kijken. "Alleen de laatste 100 meter. Het was een beetje zoals in Vancouver. Ik werd helemaal gek."
Marrit Leenstra kon haar geluk op de bank van Studio Sportwinter niet op. Ze vertrok naar Italië, waar ze met echtgenoot Matteo Anesi verder aan haar loopbaan werkte. Twee jaar lang trainde ze zich suf voor de Spelen in Zuid-Korea.
"Als ik nu geen medaille had gepakt, was het nooit meer gelukt", aldus Leenstra, die vorig jaar bij de WK afstanden op de olympische baan vierde werd op de 1.500 meter. Vier jaar geleden in Sotsji was ze op de Spelen ook al op die ondankbare plaats geëindigd op de schaatsmijl.
Dit keer viel Lotte van Beek net naast het podium, vier jaar geleden in Sotsji nog winnares van het brons op de 1.500 meter. "Ik kwam die laatste buitenbocht niet door. Dat heb ik nog nooit gehad. Ik baal nog steeds. Het begint nu een beetje door te dringen."
