Thinka filmt terminale kinderen: dan kunnen ouders de oogopslag nog zien
Wie een dierbare heeft verloren, weet dat herinneringen aan overledenen vervagen. Om terug te kunnen horen en zien hoe ze bewogen, keken en praatten, laten ouders de laatste fase van het leven van hun doodzieke kind vastleggen.
"Hoezeer je je daar ook tegen verzet, herinneringen aan bewegingen van je kind vervagen in de loop van de tijd", zegt Thinka Sanderse in het NOS Radio 1 Journaal. Sanderse maakt, naar eigen zeggen als eerste in Nederland, kosteloos audio- of videoportretten van ernstig zieke kinderen.
De moeder van een overleden jongetje vindt het zo fijn om zijn oogopslag nog te kunnen zien.
Haar idee ontstond toen ze als journalist de 12-jarige botkankerpatiënt Chantal volgde voor de regionale omroep NH. Aan het eind van de periode waarin ze radioreportages maakte, overleed Chantal. Haar moeder is blij dat ze via de geluidsfragmenten haar stem nog terug kan horen.
Daarna filmde Sanderse een jongetje dat aan een hersentumor overleed. "Zijn moeder bekijkt de beelden nog heel vaak. Ze vindt het zo fijn om zijn oogopslag nog te kunnen zien."
In een dag proberen Sanderse en andere vrijwilligers van de stichting Living Memories vast te leggen hoe het ernstig zieke kind leeft en bijvoorbeeld met broertjes en zusjes omgaat. "Om te voorkomen dat het een traumatische ervaring wordt, praten we niet over de ziekte of het overlijden dat eraan komt."
Door zo'n ernstige ziekte worden kinderen sneller volwassen.
Regelmatig krijgt ze de vraag waarom ouders niet zelf een portret maken. Een buitenstaander krijgt andere antwoorden dan een ouder, vertelt Sanderse. "Kinderen zijn vooral bezig met hoe erg het is voor de ouders, ze willen ze in bescherming nemen. Door zo'n ernstige ziekte worden kinderen sneller volwassen."
Jengelen
Sanderse vindt het belangrijk dat de portretten gratis zijn. "Als je een ernstig ziek kind hebt, heb je vaak onverwachts hoge kosten. Ook ben je langdurig en vaak op onverwachte momenten in het ziekenhuis. Werkgevers accepteren dat ongeveer een jaar, daarna is de flexibiliteit weg." Omdat ze het zelf fulltime doet en de stichting kosten maakt, probeert Sanderse via donateurs en sponsors aan geld te komen.
Door haar vrijwilligerswerk beseft ze wat voor een geluk ze heeft met twee gezonde dochters. "Als ik 's ochtends chagrijnig ben en er hangt een jengelende peuter aan m'n been, dan besef ik dat ze dan wel jengelt, maar vooral hoe fijn het is dat ze er is en dat ze gezond is."