Race om Medicijnagentschap: Nederland stemt op zichzelf
"Als we de eerste ronde maar doorkomen, dan hebben we een goede kans." Minister Zijlstra is optimistisch over de kansen van Amsterdam om het Europees Medicijnagentschap (EMA) binnen te halen. Vanaf 17.00 uur stemmen Zijlstra en zijn Europese collega-ministers van Buitenlandse Zaken over de nieuwe standplaats van het agentschap, dat door de brexit uit Londen moet verdwijnen.
Wouter Bos, die de afgelopen maanden als lobbyist door heel Europa heeft gereisd, lijkt minder optimistisch voor het begin van de vergadering. "5 procent kans", taxeert hij zuinigjes de mogelijkheden dat Amsterdam wordt gekozen. Zelf houdt hij het op Bratislava, Kopenhagen, Milaan, Stockholm - of dus toch Amsterdam. Een beetje het rijtje van de bookmakers. "Het is net het Songfestival: je hebt geen idee, maar we hebben wel een heel goed liedje."
Ruilhandel
Voorspellen is volgens Bos heel lastig vanwege de ingewikkelde stemregels en de afspraken die landen onderling hebben gemaakt. Zo wil Duitsland Griekenland wel helpen door op Athene te stemmen als vestigingsplaats voor het agentschap, als de Grieken in ruil daarvoor Frankfurt steunen als de stad waar de Europese Bankenautoriteit (EBA) moet komen, waar ook over wordt gestemd.
Nederland heeft een aantal Oost-Europese landen aangeboden om medisch personeel gratis te trainen als ze op ons land stemmen en Amsterdam ook werkelijk de nieuwe plek van het EMA wordt. Verder is er nog een onderlinge afspraak om als Benelux-landen elkaar te helpen. De stemmen van België en Luxemburg zijn dus binnen.
Wiskundigen vonden de regels zo ingewikkeld, dat ze geen goed advies hadden.
Voor het begin van de vergadering bekende oud-minister Bos nog dat hij een aantal wiskundigen heeft gevraagd om naar de stemprocedure te kijken. "Maar die vonden de regels zo ingewikkeld dat ze geen goed advies hadden over wat we zouden moeten doen."
Hoe werkt het dan?
Er zijn maar liefst negentien kandidaten, waaronder dus Amsterdam. De ministers van Buitenlandse Zaken stemmen volgens wat ze in Brussel 'de Songfestivalregels' noemen. Dat gaat zo:
Ieder land mag aan drie kandidaat-steden punten geven. Je favoriete kandidaat geef je het maximale aantal punten. Niet twaalf, zoals bij het Songfestival, maar drie. Je nummer twee krijgt twee punten en je nummer drie één. Nederland zal in de eerste ronde zeker op Amsterdam stemmen, maar kan dus ook twee andere landen punten geven. Dat is anders dan bij het echte Songfestival, waar je niet op jezelf mag stemmen.
De tweede ronde
De drie steden met de meeste punten gaan door naar de tweede stemronde. Daarin heeft ieder land nog maar één stem, dus zijn er in totaal 27 punten te verdelen. Mocht een van de kandidaten in de tweede ronde al een meerderheid van veertien stemmen hebben, dan hebben we een winnaar. Is dat niet het geval, dan volgt er nog een laatste ronde.
De vergelijking met het Songfestival gaat nog wat verder: de verwachting is dat een paar Oost-Europese landen op de Oost-Europese favoriet Bratislava zullen stemmen. Zuid-Europa richt zijn pijlen op Milaan.
Voor Amsterdam is het zaak om in de eerste ronde in ieder geval vóór de andere Noord-Europese favorieten, zoals Kopenhagen en Stockholm, te eindigen. Dan kan de stad in de tweede ronde wellicht als enige Noord-Europese kandidaat de stemmen van de buurlanden binnenhalen.
Dilemma
Het grote dilemma voor Zijlstra is aan wie hij in de eerste ronde zijn twee andere stemmen gaat geven. Gaat Nederland voor kwaliteit en stemmen we op een concurrent? Of zijn we opportunistisch en stemmen we bijvoorbeeld op Sofia, dat als een slechte kandidaat wordt gezien?
Voorlopig beweert iedereen in het Nederlandse kamp dat we voor kwaliteit gaan. Ook al kan dat betekenen dat we daardoor een concurrent in het zadel helpen.
