'Werken als huisarts in een wijk met 170 nationaliteiten is zwaar'

Werken als huisarts in achterstandswijk is uitdagend, maar tegelijkertijd ook ontzettend zwaar. Dat zegt huisarts Marieke Out. Ze werkt in een praktijk in Rotterdam-Zuid. "Mijn patiënten spreken bijvoorbeeld vaak de taal niet."

Out is niet de enige met zulke klachten. Veel artsen in de grote steden zeggen dat ze structureel overbelast zijn en nieuwe collega's zijn moeilijk te vinden. Huisartsen in Rotterdam, Amsterdam en Utrecht hebben daarom een actiegroep opgericht om de problemen aan te kaarten.

De praktijk van Out staat in een wijk met veel diversiteit. "Hier wonen mensen van meer dan 170 verschillende nationaliteiten. Het is ook een wijk met veel sociale problematiek. Er zijn veel werklozen en veel mensen hebben schulden."

Mensen krijgen al op jonge leeftijd te maken met ziekten, zegt Out. "Veel patiënten hebben chronische ziekten en last van vermoeidheid of pijn in het lichaam. Vaak is er een relatie met de andere problemen. Mensen met schulden, bijvoorbeeld, zijn vaak moe of hebben pijn."

Dat maakt het voor huisartsen lastig om de exacte aard van de problemen in kaart te brengen. "Met een tabletje tegen hoge bloeddruk los je de achterliggende stress niet op. En dus moet je op zoek naar andere manieren." Het taalprobleem helpt daarbij niet. "Soms moet je met handgebaren uitzoeken wat je kunt doen om de patiënt te helpen."

Een kleine 30 kilometer verderop ziet hetzelfde werk er heel anders uit. Ida Spelt is huisarts in Wassenaar. "Dat is geen alledaagse gemeente. Er zijn hier relatief veel hoogopgeleide mensen, die werken bij ambassades of universiteiten. En er zijn veel senioren."

Haar patiënten hebben veel alledaagse klachten. "Keelpijn, hoesten, verstuikte enkels en mensen die overspannen zijn. En de oudere mensen met iets ingewikkeldere problematiek. Die blijven steeds langer thuis wonen, waardoor de problemen vaker bij de huisarts belanden."

De communicatie met haar patiënten verloopt soepel, zegt ze. "Juist het gesprek met de mensen maakt mijn werk zo mooi. En dan samen kijken hoe we de mensen weer op eigen benen kunnen krijgen, letterlijk en figuurlijk."

Ook Spelt komt zo haar problemen tegen. "Hoogopgeleide patiënten komen vaak goed voorbereid op het spreekuur. Die hebben dan al een plan in hun hoofd, waar ik dan een ander plan naast probeer te zetten. Als dokter heb je niet altijd hetzelfde op je netvlies als wat de patiënt van jou verwacht, met de voorbereidingen die hij heeft getroffen. Dat levert weleens lastige gesprekken op."

Ruilen? Nee

Toch benijdt ze haar collega in Rotterdam-Zuid niet. "Ik geloof niet dat ik daar zou kunnen wennen. Ik ben gewend om met mensen te praten, dat ik dingen kan uitleggen. De communicatie is soms lastig, maar je kán communiceren. Bij het beeld dat ik heb van Rotterdam-Zuid, denk ik dat ik zou missen dat de mensen snappen waar ik het over heb. Dat lijkt me lastig."

Ondanks haar bezwaren zou ook Marieke Out op haar beurt niet willen ruilen met haar vakgenoot in Wassenaar. "De brede problematiek in mijn wijk maakt het werk ook uitdagend. Ik heb ervaring met werken in een plaats als Wassenaar en daar krijg ik geen energie van."