Na maanden terug op Nederlandse bodem: eerst mijn vriendin een kus geven
Het helikopterdek van de Zr. Ms. Zeeland verandert kort na 09.00 uur in een plein vol knuffelende en zoenende mensen. Het schip is weer terug en dat betekent dat de bemanning na ruim vier maanden hun familie weer in de armen kan sluiten.
"Als ze gaat dan is het emotioneel, maar als ze terugkomt ook", zegt de vader van een van de bemanningsleden met betraande wangen. "Als je terugdenkt, dan denk je: waar zijn die vierenhalve maand gebleven, maar het is toch altijd weer bijzonder."
Het schip is spic en span: zo snel mogelijk wil het personeel naar de wal om daar de geliefden weer te zien en spreken. Bij de bemanning overheerst een tevreden gevoel over de reis naar onder andere Sint-Maarten en Dominica om daar noodhulp te bieden na de orkanen Irma en Maria.
Naast de noodhulp kan de bemanning ook een onderscheppen van een drugstransport op zijn naam schrijven. "Het was echt een bijzondere en mooie reis waar ik veel voldoening uithaal", zegt Thomas Lampaert. "Die dankbaarheid van de mensen blijft mij altijd bij. Het water, het onderdak, het opruimen - dat maakt het verschil. Maar nu vooral fijn dat ik thuis ben. Zo snel mogelijk mijn vriendin een dikke kus geven."
Nooit vergeten
De drugsvangst was een onverwachts succes. "We waren in ons hoofd al in Den Helder, maar toen kregen we een bericht dat er een verdacht bootje was. En gelukkig met succes", vult Lampaert aan. In totaal werd er weer 600 kilo cocaïne aangetroffen nadat de bemanning de buitenboordmotor van de drugsboot kapot had geschoten.
Bij de scheepsarts blijft een kaartje bij dat hij later kreeg van mensen die hij na de orkaan zwaargewond op Sint Maarten behandelde. "We waren al lang weer vertrokken, maar ze wilden laten zien dat het weer goed met hen gaat. Dat zal ik nooit vergeten."
