'Eindelijk weer waardering voor het kickboksen'

Na het gevecht tussen Badr Hari en Rico Verhoeven van vorig jaar is er weer een prestigieus kickboksgevecht op komst. Remy Bonjasky komt zondag in Almere op 41-jarige leeftijd even terug uit zijn pensioen om met zijn generatiegenoot Melvin Manhoef op de vuist te gaan.

Daarmee herleven oude tijden in het kickboksen. Nederland domineerde decennialang de K1 World Grand Prix in Japan, het sterkste zwaargewichttoernooi ter wereld, dat zijn hoogtijdagen kende tussen 1998 en 2005.

Waar zijn de grote namen?

Bonjasky won het evenement drie keer, net als Peter Aerts. Ernesto Hoost en Semmy Schilt zijn samen recordhouder met vier titels. Daar stopte de teller, want met het verdwijnen van de K1 verdwenen ook de grote namen uit het hedendaagse kickboksen.

"Er was veel geld in de K1 en daar kwamen de beste vechters op af", zegt Ernesto Hoost. "De vooruitzichten in het kickboksen zijn nu minder goed en dus is het niveau ook minder. Er is minder geld en er zijn geen geweldige vechters meer. Ja, Verhoeven misschien. In het land der blinden is éénoog koning."

De 52-jarige Hoost is enigszins verrast dat hij iemand van NOS Sport aan de lijn heeft. "Jullie hebben de sport jarenlang tegengehouden en genegeerd", zegt hij met een knipoog. In het archief van Studio Sport levert de naam Hoost inderdaad één zoekresultaat op. Een item uit 2000, vlak na zijn tweede K1-kampioenschap.

Op de Wikipedia-pagina van Hoost staat zelfs dat hij het jammer vindt dat de NOS amper contact met hem opnam. "Ja, ik zat een keer met Bonjasky bij Humberto Tan in de studio toen hij nog bij jullie werkte. Maar verder niet alles geloven wat op Wikipedia staat hoor. Ik zou ook nog bij mijn vrouw en kinderen wonen. Nou, ik ben inmiddels gescheiden."

Kickboksen en het Sportgala

Hoost is blij met de nieuwe aandacht voor zijn sport. Zondag zendt de NOS een korte samenvatting uit van de partij tussen Bonjasky en Manhoef. Die waardering heeft Mister Perfect, zoals de bijnaam van Hoost luidt, in het verleden echter gemist voor zijn sport. In eigen land dan.

Want net als Bonjasky, Aerts en Schilt kan Hoost in Tokio niet normaal over straat. In Nederland is zijn status iets anders. Zo vindt Hoost het jammer dat er in Nederland nog nooit een kickbokser is genomineerd voor het Sportgala. "Het kon niet, omdat er geen kickboksbond is aangesloten bij sportkoepel NOC*NSF. Kickboksen is helaas ook nooit een olympische sport geworden."

"Mijn sport is te veel verdeeld", gaat Hoost verder. Daarmee doelt hij op het grote aantal bonden en organisaties dat wedstrijden organiseert. "Er zitten zoveel zogenaamde kampioenen tussen die ik niet ken. Gelukkig vechten de grote vechters nog wel bij de grote organisaties. Dat zorgt nog voor een juiste afspiegeling van het niveau."

Regulering

De vechtsportwereld is ook met NOC*NSF bezig een beter gereguleerde vechtsportsector op te zetten en mogelijk een vechtsportautoriteit. Een initiatief waar wijlen Eberhard van der Laan zich hard voor heeft gemaakt in zijn tijd als burgemeester van Amsterdam.

Kickboksen moet meer gemeengoed worden, vindt Hoost. "Kinderen gaan vaak op judo om weerbaar en motorisch sterk te worden. Dat kan bij kickboksen ook. Het is niet dom vechten, respect voor elkaar staat hoog in het vaandel. Moeders kijken misschien nog met een scheef oog naar ons, toch zie ik steeds meer kinderen en vrouwen binnenkomen."

Voor het grote publiek zijn de prestaties in het kickboksen ook moeilijk te beoordelen omdat ze niet goed zijn af te zetten tegen sporten die een duidelijke wereldkampioen hebben. Want hoe zwaar zijn die gevechten eigenlijk?

De strijd tussen Bonjasky en Manhoef gaat niet om een titel. Het gaat om de eer en de centen. "Het is ook een soort nostalgie. Lang niet iedereen kan zien hoe goed of slecht het niveau is van de wedstrijd. Als het maar spectaculair is, dan is het al goed."

Het zorgt er in ieder geval voor dat het kickboksen weer even leeft in Nederland. Een comeback van Hoost zelf zou ook in dat plaatje passen. "Als het financieel interessant is, ben ik er wel voor te porren. Dan wil ik me wel een maand of vier kunnen voorbereiden. Maar ik denk niet dat er nog iemand op mij zit te wachten", aldus de man die in 2006 afscheid nam.

Bijna was Hoost vorig jaar wel weer in de ring gestapt. Tegen niemand minder dan bokslegende Evander Holyfield. "Hij had geld nodig en wilde tegen mij kickboksen in Japan. Ik wilde ook wel, maar het is nooit concreet geworden."

En dus blijft Hoost zijn sport vanaf de zijlijn volgen. Zoals zondag in Almere. "Ik ben uitgenodigd en ga kijken. Op wie ik mijn geld zou zetten? Toch Bonjasky. 55 om 45 procent."