Nol Hendriks, de man die Roda JC groot maakte
Dankzij Nol Hendriks heeft Roda JC kunnen uitgroeien tot een subtopper in de eredivisie en een handelshuis van talenten. Vandaag is bekend geworden dat de voormalig suikeroom van de Limburgse club is overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding.
Hendriks is tachtig jaar geworden.
Arnold - ook wel Nol - Hendriks raakte begin jaren 80 betrokken bij Roda JC. In de jaren daarvoor zette hij een indrukwekkende onderneming op in de textielhandel.
Het begon allemaal toen de piepjonge Nol uit het Gelderse Renkum in de Tweede Wereldoorlog met zijn ouders verhuisde naar Limburg. Zijn vader ging aan de slag in de beroemde Oranje Nassaumijn I in Heerlen.
Ondernemerschap in het bloed
Zo vader, zo zoon: jaren later stapte ook Nol met zijn gereedschap de schacht in. Dat was zeker niet de enige baan in zijn jeugd. Zo verkocht hij tijdschriften, was hij een periode groenteboer en runde hij ook een stomerij. Het ondernemerschap zat hem in het bloed.
In de textielbranche ontwikkelde hij zich tot een succesvol ondernemer. Hij kocht grote partijen kleding in voor lage prijzen en verkocht die ook weer goedkoop door. Met dat concept werd hij multimiljonair en opende hij in Limburg en België verschillende zaken onder de namen Hendriks Textiel en Hendriks Mode.
Investeren in Roda
Begin jaren 80 klopte mijnwerkersclub Roda JC aan bij Hendriks. Er was weinig geld, dus zocht Roda een financier om nieuwe spelers te halen. Hendriks ging akkoord. Toen de club jaren later een speler met winst verkocht, zag Hendriks kansen in de voetballerij.
In de jaren daarna groeide hij uit tot een van de bekendste suikerooms in het Nederlandse betaald voetbal. Een die nagenoeg altijd zijn investering in veelvoud zag terugkomen op zijn bankrekening. Onder zijn hoede bereikte Roda in het seizoen 1994/1995 de tweede plek in de eredivisie, achter Champions League-winnaar Ajax. Een hoogtepunt in de clubgeschiedenis.
Hendriks groeide uit tot bestuurder technische zaken binnen de club en werd later ook lid van de raad van commissarissen. Verder bezocht hij steeds vaker voetbalwedstrijden, met name in België, om nieuw talent te scouten. Hij was verantwoordelijk voor de aankoop van spelers als Martin van Geel, Henk Fraser, Bob Peeters, Tijjani Babangida, Yannis Anastasiou en Arouna Koné.
Samen met toenmalig voorzitter Theo Pickée realiseerde Hendriks de bouw van een nieuw stadion. In 2000 verhuisde Roda van Kaalheide naar het Parkstad Limburg Stadion. De twee waagden ook een poging om Roda JC met MVV en Fortuna Sittard samen te voegen tot FC Limburg, maar die plannen gingen de ijskast in na felle kritiek van de achterban.
Invloed en onrust
Van Hendriks was bekend dat hij in die jaren grote macht had binnen Roda JC. Een handvol trainers mocht vertrekken, omdat hij ze niet zag zitten. Dat leidde af en toe tot onrust binnen de club.
Zo uitte hij in 2002 in een interview met Voetbal International kritiek op verscheidene mensen binnen de club. Hij noemde spelers Zeljko Kalac en Regilio Vrede rotte appels. Ook vond hij trainer Georges Leekens te slap en ageerde hij tegen de beslissing van de trainer om 'zijn' talent Eric van de Luer niet op te stellen.
Binnen de club zorgden die uitspraken voor gerommel, maar het weerhield de spelers er dezelfde week niet van om de mooiste prestatie in de clubgeschiedenis te leveren.
In de UEFA Cup werd AC Milan in San Siro met 1-0 verslagen, al sneuvelde Roda uiteindelijk toch in de penaltyreeks.
Einde tijdperk
In 2006 kwam er na een kwart eeuw een einde aan de samenwerking tussen Nol Hendriks en zijn voetbalclub. Hij trok zich terug als bestuurslid en geldschieter, omdat hij vond dat hij te veel rekening moest houden met de rvc en andere bestuurders.
In zijn laatste jaren was hij sporadisch betrokken bij enkele spelersaankopen, maar actief scouten deed hij niet meer. Wel hielp hij hier en daar MVV en Fortuna met een geldbedrag uit de financiële problemen.
Hoewel hij niet meer vaak de portemonnee trok voor Roda JC, ging de liefde voor zijn club niet verloren. De bestuurlijke chaos die afgelopen seizoen bij de club uit Kerkrade heerste, ging hem zeer aan het hart, zo bleek uit een interview met De Limburger. "Ik kan wel huilen over de gang van zaken", liet Hendriks in de regionale krant optekenen.
Een maand geleden ging Nol Hendriks definitief met pensioen en droeg hij zijn bedrijf over aan zijn kinderen.