Compromissen sluiten bezorgt ChristenUnie-leider 'slapeloze nachten'
Afhaken bij de formatieonderhandelingen; GroenLinks deed het, maar er waren momenten dat de ChristenUnie het ook had kunnen doen. Dat zegt fractievoorzitter Segers op Facebook en in een column in het Nederlands Dagblad.
Van sommige compromissen bekent de ChristenUnie-leider ook slapeloze nachten te hebben. Tijdens het proces vraagt hij zichzelf af en toe af waarom hij dit "in vredesnaam doet".
Akkoord gaan - tijdelijk, maar toch - met iets wat het bij lange na niet haalt bij je diepste overtuigingen, zorgt soms letterlijk voor slapeloze nachten.
Als voorbeeld van een moeilijk compromis noemt Segers dat over het eigen risico. De ChristenUnie wil het eigen risico verlagen, maar komend jaar wordt het bevroren.
"Zeker voor mensen die chronisch ziek zijn of alleen kunnen leven op dure medicijnen is dat eigen risico een zware en niet te vermijden belasting. Als het aan het huidige demissionaire kabinet had gelegen was het van 385 naar 400 euro gestegen. Via spoedwetgeving hebben we het voor volgend jaar kunnen bevriezen. Minder goed dan ons eigen voorstel, maar toch echt ook beter dan wanneer we niets hadden gedaan."
Ik nip aan de wijn waar een scheutje water bij is gedaan. Als mailers mij vertellen dat ik moeilijke compromissen zal moeten sluiten, dan kan ik ze alleen maar gelijk geven.
Ondanks de moeite die hij heeft met het sluiten van compromissen zegt Segers "ook vandaag weer met zijn volle verstand bij de onderhandelingen aan te schuiven". "In naam van de maatschappelijke vrede."
Segers herinnert aan de vrede die 100 jaar geleden tussen liberalen en confessionelen werd gesloten met de Pacificatie van 1917 en waar de christelijke beweging de felbegeerde onderwijsvrijheid kreeg in ruil voor algemeen kiesrecht. "Er zijn wel eens slechtere compromissen gesloten" zegt Segers, die de huidige coalitieonderhandelingen ook betitelt als "viering van een eeuw pacificatie".
Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam.
Ook schrijft Segers zich zorgen te maken over steeds groter wordende tegenstellingen in de maatschappij. "Tussen links en rechts, tussen kosmopolieten en bezorgde burgers. De tegenstellingen krijgen soms een rauw randje."
"Hoe bitter die strijd kan worden, zien we aan de botsingen in de VS. Zo erg is het hier gelukkig nog niet, maar ik wil doen wat ik kan om dat te voorkomen en beter te krijgen. Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam."