Politie pakt babygangsters Napels aan, maar niet in de buitenwijken
Gennaro zat op Piazza Sanità te chillen met wat vrienden. Plots kwam er een groepje jongens het plein op scheuren op scooters. Ze openden het vuur op Gennaro en vluchtten weg. Achteraf bleken de daders hem te hebben verward met iemand anders. Gennaro overleed op zijn 17de.
Twee jaar na zijn gewelddadige dood staat er een monument voor Gennaro op het plein in het historische centrum van Napels. Sanità is een van de bekende maffiawijken in de Zuid-Italiaanse stad.
Gennaro was een van de onschuldige slachtoffers van de zogenoemde babygangsters. Een nieuwe generatie van de camorra die tussen 2013 en 2016 ongeveer vijftig slachtoffers maakte.
Vaderfiguur
De babygangsters zijn jongens van een jaar of 20 en in sommige gevallen zelfs 15 of 16. "Er was een machtsvacuüm ontstaan nadat we de oudere camorraleiders hadden opgepakt," zegt politie-inspecteur Michele Spina.
Jongens die zonder begeleiding volslagen roekeloos met kalasjnikovs liquidaties uitvoerden op scooters. "Daarom zijn we dit jaar een offensief tegen ze begonnen. We hebben inmiddels 200 camorristi opgepakt," zegt Spina.
De jonge gangsters worden gerekruteerd in de arme buitenwijken van Napels, zoals Caivano. Op zijn 12de kwam Bruno Mazza voor het eerst in aanraking met criminaliteit. Dat was 25 jaar geleden "Er kwam een maffiabaas in Caivano en die vertelde ons dat we onze tijd niet moesten vergooien aan het stelen van fietsen. Hij was een vaderfiguur. En we volgden hem uiteindelijk in de illegale wereld van de maffia."
Caivano is vruchtbare grond voor de maffia. Het is een verlepte wijk met hoogbouw waarvan de groene verf afbladdert. De graffiti op de muren is geen kunst, meer een teken van tergende verveling. De jeugdwerkloosheid is er 65 procent. Volgens Mazza was dat in zijn jeugd ook al zo. "Het is zo makkelijk om hier in de criminaliteit te belanden. Je hebt namelijk niet veel beters te doen."
Drugsnaalden
De bewijzen liggen letterlijk langs de straat. De drugshandel tiert welig in Caivano. In een stukje bos naast de wijk zit een kale man met zijn blik op oneindig. Op zijn arm zitten drie wondjes en in een van de wondjes hangt een naald. "Wat doe je nou," zegt Mazza tegen hem.
Na een paar korte vragen zonder antwoord wandelt Mazza hoofdschuddend weg. Over een stoep waar tientallen gebruikte naalden in het dorre gras liggen. Daarnaast voetballen kinderen van een jaar of 10 op een pleintje, terwijl de zon ondergaat.
Bruno zat in zijn jeugd met veertien kinderen in de klas. "Er zijn er nog maar twee over." Ten onder gegaan aan drugs, overvallen en ongelukken.
Rustiger
In de centrumwijk Sanità glimt inspecteur Spina van trots. "Het is nu een stuk rustiger in het centrum van Napels. We hebben veel politie op de been in de bekende maffiawijken en zorgen ervoor dat de camorristi hun huis niet uit kunnen komen." Terwijl hij een rondje door Sanità rijdt, moet hij om de haverklap zijn collega's groeten die op motors of met auto's op de straathoek geparkeerd staan.
Maar in Caivano is geen politieauto te bekennen. "Van de 8000 mensen die hier wonen, vertoont 14 procent crimineel gedrag. De instituties weten dat, maar ze laten de criminele families hier gewoon lopen," zegt Bruno Mazza.
Ik vraag niet om het onmogelijke, maar om het goede.
De jonge gangsters hebben lange celstraffen gekregen. "Maar als ze vrijkomen, kunnen ze in veel gevallen niks anders doen dan teruggaan naar de maffia." Bruno zegt dat, maar hij is juist het voorbeeld dat het ook anders kan. Die voetballende kinderen horen bij zijn stichting Un'infanzia da Vivere, een jeugd om te leven.
Hij besloot die stichting op te richten na een gevangenisstraf van 10 jaar. Hij doet zijn best zodat de kinderen van Caivano uiteindelijk niet hetzelfde lot wacht als de babygangsters. "Omdat het goed is. Ik vraag niet om het onmogelijke, maar om het goede. De instituties, God en de liefde moeten mij de kracht geven om door te gaan. Voor het goede."