Gebruikt door IS als menselijk schild: we moesten mee, anders doodden ze ons

"We werden gebruikt als menselijk schild. We stonden daar tussen hen en de raketten." 'Abu Haider' vertelt tegen Amnesty International over de oorlogsmisdaden die strijders van Islamitische Staat begingen in de strijd om West-Mosul.

Een daarvan is het gebruik van burgers als menselijk schild. Verschillende slachtoffers vertellen aan Amnesty dat ze door IS gedwongen werden te verhuizen naar de frontlinie. "IS zei dat we moesten meewerken, anders zouden ze ons doden", zegt 'Abu Haider'. "Zodra het Iraakse leger oprukte, trokken de IS-strijders zich terug en namen de meeste burgers met zich mee."

IS-strijders ontruimden zonder waarschuwing huizen. "Ze kwamen naar ons huis en zeiden dat we moesten vertrekken", vertelt Ahmed (41). "Ze zeiden dat ze ons huis zouden gebruiken hoe ze wilden. We zijn met z'n dertienen thuis. In het holst van de nacht moesten we ons huis uit."

Boobytraps

IS maakte volgens de getuigenissen veelvuldig gebruik van boobytraps. Het kwam voor dat de terroristen huizen bij de frontlinie voorzagen van explosieven en de families opdroegen te vertrekken. Maar er werden ook bommen in huizen gelegd zodat de families juist niet konden vertrekken.

"De explosieven zaten in een grote doos die IS met een dunne draad aan de deur had gebonden", vertelt 'Hussein'. "Wij zaten vast in de kamer daarachter. Maar wat ze niet wisten, is dat we een schaar bij ons hadden. Toen het Iraakse leger vlak bij was, durfden we de draad door te knippen en konden we ontsnappen."

En IS mijnde hele straten zodat de bewoners niet zouden vluchten. 'Hasan': "Ze lagen aan weerszijden van de straat. De explosieven waren in theepotten verstopt onder de grond, zodat je niet wist waar ze precies lagen."

Velen vertellen dat vluchters standrechtelijk werden geëxecuteerd. 'Hazem' beschrijft dat hij tijdens zijn vlucht in zijn been werd geschoten door een sluipschutter van IS. Hij schuilde een uur in een verlaten gebouw. Toen hij terug naar huis ging, lagen er zo'n 75 buurtgenoten dood op straat. Ook zij hadden willen vluchten.

Onderduiken

Door het constante gevaar kozen sommige bewoners van de belegerde stad voor de onderduik. Zo ook 'Motasem' van 20. "Er zaten zeventien mensen in ons huis, onder wie vijf kinderen. We waren ondergedoken, omdat we bang waren dat IS ons zou verplaatsen naar een andere buurt. We konden geen water gebruiken, want dan hadden ze dat zien stromen."

Het moeilijkste was het om de kinderen stil te houden, vertelt hij. "We probeerden ze te vermaken en ze alles te geven wat ze wilden hebben. Maar we hadden bijna niets, dus dat was erg moeilijk."