Acrobatiek en de formatie op Oerol: kunstenaars zullen ons wakker houden

• Jeroen Wielaert

  Verslaggever

Op Terschelling is de zon gaan schijnen boven Halka, de Oerol-voorstelling van de Marokkaanse Groupe Acrobatique de Tanger. Het zou vrijdagochtend de openingsact zijn van het festival, maar wegens hevige regen werd de voorstelling verplaatst naar de middag.

De groep was beter gewend, op de zonovergoten stranden in eigen land. Op het Waddeneiland wilden ze het liefst spelen in het zand van de Noordsvaarder. Hun voorstelling is in de geest van Oerol: traditioneel en vernieuwend tegelijk. Het kan een van de toppers worden.

Bij de opening van Oerol was er vanzelfsprekend veel aandacht voor de grondlegger die afscheid neemt: Joop Mulder. In Amsterdam werd hij, al meer dan veertig jaar geleden, getroffen door het Festival of Fools. Iets dergelijks moest ook op Terschelling kunnen, vond hij. Oerol, samen met het eiland Terschelling, geniet inmiddels wereldfaam als podium voor locatietheater en experiment.

In de laatste tien jaar is de organisatie verstrakt en is het festival commerciëler geworden. Reden voor Mulder om te kiezen voor een eigen pioniersproject: Sense of Place, een waddenlandschapsevenement aan de Friese en Groningse noordkust. Mulder blijft aan het festival verbonden door de introductie van de Joop Mulder Plak, een jaarlijkse prijs voor jong talent. Zijn vrije, dwarse geest is niet verdwenen, weet algemeen directeur Marelie van Rongen zeker: "Kunstenaars zullen ons zeker wakker houden."

Niet alles is helemaal nieuw op Oerol, een festival dat bekend staat om zijn ontwikkelingskracht. De Onzichtbare Man van Orkater was al eerder te zien op Festival Over het IJ in Amsterdam. Zo blijft zo'n productie niet beperkt tot één theater. Orkater-directeur Marc van Warmerdam is daar blij om: "Het is goed dat er op dat punt een ruimer beleid is gekomen voor de festivals."

Het stuk is gebaseerd op een deels waargebeurd verhaal. Beeldend kunstenaar Michiel Voet treft een vluchteling aan in zijn atelier op de voormalige NDSM-werf, een zekere Karim Ramtani. Het is een Algerijn die deze identiteit heeft gekocht van een Marokkaanse handelaar.

In de schapenschuur van Corné Zorgdrager ten zuiden van Formerum ontvouwt zich dan een verhaal vol verborgen werkelijkheden, een zoektocht op de grenzen van het onzichtbare, de wereld van de illegaliteit, maar ook van identiteit, vol leugens over het ware ik. Dan zegt acteur Mohammed Azaay in zijn geweldige rol: "Identiteit is een burcht, gebouwd met stenen van angst."

Ingehaald

De kabinetsformatie is het onderwerp van Torentje III, een van de drie producties van de Utrechtse groep Orde van de Dag. De delen I en II werden al eerder gespeeld op De Parade en festival De Boulevard in Den Bosch. Schrijvers Oscar Kocken en Daan Windhorst hebben genoeg politieke inspiratie.

Sterker nog: ze zijn er beducht voor dat ze af en toe worden ingehaald door de actualiteit, nu president Trump zich heeft ontpopt tot de vleesgeworden satire over zijn eigen rol.

Oerol is door het Brabantse festival Circo Circulo geïnteresseerd geraakt in de Groupe Acrobatique de Tanger. Het is een Marokkaanse gezelschap van twaalf mannen en twee vrouwen. Ze dansen, springen, maken salto's, beklimmen elkaar in atletische bouwsels van lichamen, begeleid door Arabische ritmes. Het is lichaamskunst met een traditie van eeuwen, gekoppeld aan het moderne circus.

Naast dit alles is veel nieuws te beleven op Oerol. Indiaan van De Hotshop - cooler dan de Warme Winkel. Lek, van muziektheatergroep BOT. Penthesilea, van het Noord Nederlands Toneel. Kopland, door Gouden Haas/PeergrouP. Ha ha happiness 2.0 van Nhung Dam/Koos Terpstra/ Urban Myth. En nog veel meer, alles -oh modernisering- te zien op de Oerol-programma-app.

Wat ook blijft is het spectaculaire straattheater, zoals de enorme zilveren, rijdende hoorns van Sonate Jheronimo. Wie naar de maan wil kan op expeditie naar het kunstwerk van Luke Jerram, geland in de kerk van Midsland.