Halve ton - zonder bon - voor Europarlementariërs 'doorn in het oog'

Buiten hun loon krijgen Europarlementariërs 50.000 euro per jaar en ze hoeven daar geen bonnetje voor in te leveren. "Het is ons een doorn in het oog", zegt Anne Scheltema Beduin, directeur van anti-corruptieorganisatie Transparency International.

Ze reageert op een onderzoek van 48 samenwerkende journalisten, waar de NOS deel van is, over schimmige onkostenvergoedingen. "Hierdoor worden eurosceptische gevoelens gevoed", zegt Scheltema Beduin.

Geen controle

De zogenoemde Algemene Onkostenvergoeding (AOV) is bedoeld voor bijvoorbeeld de huur en onderhoud van een kantoor in het thuisland, ICT-kosten en representatiekosten. In 2017 kunnen parlementariërs daar 4342 euro netto per maand voor bijschrijven.

Daarvoor hoeft geen verantwoording te worden afgelegd: geen bonnetjes, geen boekhoudcontrole, geen rapportage over de besteding. Dat terwijl maar twee derde van de politici aangeeft een kantoor te hebben.

'Onhoudbaar'

"Het is onhoudbaar dat dit geld zonder transparantie wordt uitgegeven en dat een meerderheid weigert over dit belastinggeld verantwoording af te leggen", zegt Scheltema Beduin.

Omdat alle bonnetjes inleveren te veel geld zou kosten, pleit Scheltema Beduin voor een tussenoplossing. "Laat Europarlementariërs van het geld dat ze krijgen dan in ieder geval een externe accountant inhuren die hun uitgaven controleert." Het Europees Parlement moet uiteindelijk zelf stemmen over de regels hierover.

De directeur van Transparency International vindt het gek dat parlementariërs wel openheid van bestedingen verwachten van andere partijen maar geen hand in eigen boezem steken.

SP-Europarlementariër Dennis de Jong deed al verschillende vergeefse pogingen om zijn collega's tot meer openheid te dwingen. "Ik ben er behoorlijk ziek van. Ieder jaar proberen we dat er weer doorheen te krijgen."

Onwil

Hij zegt dat de bestedingen met steekproeven heel goed te controleren zijn. "Maar ik zie bij een aantal collega's gewoon onwil. Die paar miljoen die controles zouden kosten, zijn het meer dan waard."

De Jong ziet een verschil in houding tussen de Europese landen. Zijn Noord-Europese collega's zijn meer gewend dat ze belastinggeld moeten verantwoorden. In Zuid-Europa leeft dat wat minder.

Ook onze oosterburen hebben een excuus om hun uitgaven niet vrij te geven: "De Duitsers willen niet hun uitgaven openbaar maken omdat ambtenaren hen dan kunnen controleren. Dat vinden ze in strijd met hun mandaat."