'Ik word helemaal gek!' Ajax-fans fantaseren over winst
Ruim honderdduizend Ajax-supporters kijken op het Museumplein in Amsterdam naar de Europa League-finale. Helemaal vooraan staat hij in zijn rood-witte shirtje, de 24-jarige Koen uit Voorburg.
Samen met een groep vrienden is hij naar het Museumplein gekomen om de wedstrijd Ajax-Manchester United te zien. Ondanks dat hij uit de buurt van Den Haag komt, ligt zijn voetbalhart in Amsterdam. "Ajax is gewoon mijn club. Ze spelen mooi en dat is toch wel het mooiste dat er is."
"Intens gelukkig", voelt Koen zich als Ajax vanavond wint. "Een onbeschrijfelijk gevoel. Dat had ik al na de overwinning op Lyon en Schalke 04, maar het zal nu al helemaal niet te beschrijven zijn."
In het Manchester-kamp hangt een ietwat bedrukte sfeer na de aanslag in een concerthal van afgelopen maandag. Daar staat Koen wel bij stil. "Je denkt toch: wat doet dat met het team uit Manchester? Wat doet dat met de supporters van de tegenstander?"
Het liefst zie je natuurlijk Ajax gewoon met 4 of 5-0 winnen.
Met een dubbel gevoel staat hij op het veld. "Maar tegelijkertijd mogen we onze feestvreugde er niet door laten drukken", zegt Koen. "We staan erbij stil, natuurlijk, maar we mogen hier nog wel steeds met z'n honderdduizenden een voetbalfeest vieren."
Op de vraag of hij Manchester de overwinning gunt, moet Koen even nadenken: "Vind ik moeilijk", zegt hij twijfelend, maar zijn vriend onderbreekt hem: "Tuurlijk niet!"
"Nee, eigenlijk niet inderdaad", zegt hij lachend. "Het liefst zie je natuurlijk Ajax gewoon met 4 of 5-0 winnen."
Halverwege het veld staan Ed en Emma, vader en dochter. Uit Bergschenhoek komen ze, een plaatsje in de buurt van Rotterdam. Ze durven het bijna niet hardop te zeggen tussen de Amsterdammers.
Sinds hij een jaar of acht is, volgt Ed de wedstrijden van Ajax op de voet. En zo vader, zo dochter. Emma is inmiddels een nog grotere fan dan haar vader. Ze is gespannen en fantaseert al over het moment dat Ajax wint. "Ik word helemaal gek! Ik ga al mijn vrienden uit Rotterdam bellen en dan laat ik ze zien wat écht kampioen worden is."
Als United toch wint, dan hoop ik dat ze er in Manchester een beetje steun en troost uithalen.
Vader Ed is naar eigen zeggen nuchterder, hoewel hij wel een gat in de lucht springt na een overwinning. "Ik ga denk ik hard juichen en klappen. Wellicht een traantje laten."
Ook het duo uit Bergschenhoek heeft de bomaanslag van maandagavond in het achterhoofd. Ed: "Ik denk er nu wel aan als je hier rondloopt, een groot veld met veel mensen. Maar het is lastig om daarvoor thuis te blijven."
Gunnen jullie de tegenstander de winst?
"Ik wil natuurlijk dat Ajax wint, maar als Manchester zegeviert, is het niet anders: jammer. Dan hebben we een goede serie neergezet."
Emma schudt hard nee. "Gunnen, daar doen we niet aan. Volgende keer weer." Ed voegt daar nog aan toe: "Als United toch wint, dan hoop ik dat ze er in Manchester een beetje steun en troost uit halen."
Patrick heeft zijn gezin meegenomen, zijn vrouw en zijn twee dochters Luna en Joy. Helemaal uit Den Bosch komen ze. "We hebben een hotelletje geboekt, we gaan ervan uit dat het goed komt."
Al sinds hij het zich kan heugen, is Patrick Ajax-fan. "Ja, zo geboren. Dat zit er gewoon in." Ondanks dat hij in Brabant geboren en getogen is, zal Ajax zijn club blijven. "Het is dé club van Nederland, sowieso. Amsterdam, de godenzoon he. Dat is er met de paplepel ingegoten."
Ze moeten zelfs mee.
En die liefde geeft Patrick over op zijn dochters. Een beetje verlegen zijn ze, tussen al die duizenden mensen. Ze vinden het wel spannend op zo'n groot veld. "21 jaar geleden was ik nog te jong en mijn ouders namen mij niet mee. Ik wil het daarom nu echt niet missen. Ik neem hen daarom nu wel mee, ze moeten zelfs mee", zegt de vader lachend.
Over mogelijke terreurdreiging maakt Patrick geen zorgen. "Heel erg triest wat er is gebeurd. Zoiets kan ook hier gebeuren. Maar op het moment van de wedstrijd denk ik daar niet zo aan."
En wat wordt je reactie als Ajax wint?
"Als ze hebben gewonnen, gaat er van alles door me heen denk ik. Dat is niet te beschrijven. Huilen, wie weet. "