Roger Moore: ik was er niet zo goed in, maar vond acteren heerlijk
De meeste mensen kennen de Britse acteur Roger Moore vooral als James Bond. Hij speelde geheim agent 007 in zeven Bondfilms, tussen 1973 en 1985.
Hij speelde ook rollen in zo'n dertig andere speelfilms, maar die hadden geen van allen veel succes. Wat hem wel veel bekendheid opleverde, waren zijn rollen in televisieseries als Ivanhoe en The Saint.
Roger Moore overleed vandaag op 89-jarige leeftijd in Zwitserland. Hij had kanker.
Terugkijkend op zijn leven zei hij een paar jaar geleden in een interview met The Telegraph dat hij het liefst hersenchirurg had willen worden. Maar door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kon hij niet verder leren.
"Ik had het liefst medicijnen gestudeerd", zei hij. Maar uiteindelijk had ik het geluk dat ik een beroep kreeg waarvan ik ook houd. Ik was er dan wel niet zo goed in, maar ik vond het heerlijk om te acteren."
- ANP
Met Christopher Lee in The Man with the Golden Gun (1974) - ANP
Met Barbara Bach in The Spy who Loved Me (1977) - ANP
Met Miss Piggy in The Muppet Show (1980) - EPA
Met Sophia Loren op een bal in Frankfurt am Main (1999) - Benelux Press
Met koningin Beatrix tijdens het 50-jarige jubileum van Unicef (2005) - EPA
In Dublin in 2012
In 1945 was Roger Moore voor het eerst te zien op het witte doek als figurant in Caesar and Cleopatra. Ook was hij in die periode model in verschillende reclamecampagnes, variërend van gebreide truien tot tandpasta.
Begin jaren 50 kreeg hij een contract bij filmmaatschappij MGM. Hij kreeg voornamelijk figurantenrollen toebedeeld en de films waarin hij speelde werden niet goed ontvangen. "At MGM, RGM (Roger George Moore) was NBG (no bloody good)", zei hij daar later over.
Een goede zet bleek zijn overstap naar de televisie. In 1958 en 1959 speelde hij Ivanhoe in de gelijknamige serie, die vanaf 1961 ook in Nederland werd uitgezonden en goede kritieken kreeg.
Na rollen in The Alaskans en de in Amerika zeer succesvolle western-serie Maverick volgde in 1962 zijn internationale doorbraak. Hij kreeg de rol van detective Simon Templar in The Saint. Toen de serie in 1969 na 118 afleveringen stopte, was hij een wereldster.
Er volgden ook nog twee films over The Saint, maar toen had Moore genoeg van deze rol en probeerde hij zijn filmcarrière weer op te pakken. Opnieuw leek die niet van de grond te willen komen.
Live and Let Die
Moore keerde weer terug naar de televisie als Lord Brett Sinclair in The Persuaders!. Deze serie, die later in Nederland werd uitgezonden onder de naam De Versierders, werd een groot succes in Europa, maar sloeg niet aan in Amerika. Na een jaar besloot de producent met de serie te stoppen.
Achteraf bezien is dat waarschijnlijk een geluk bij een ongeluk voor Moore, want daardoor was hij beschikbaar toen hem in 1973 de rol van James Bond wordt aangeboden. Hij mocht 's wereld bekendste geheim agent spelen in Live and Let Die, als opvolger van Sean Connery.
Wenkbrauwen
Hij speelde de hoofdrol in zeven Bondfilms, waarmee hij de acteur werd die de rol van 007 het langst heeft gespeeld. Hij was 45 toen hij debuteerde als Bond en 58 toen hij afscheid nam in A View to a Kill.
Moores Bond staat bekend om zijn gevoel voor humor en de geestige oneliners. Ook het gebruik van zijn wenkbrauwen is beroemd. Zelf zei Moore dat het gezicht van zijn James Bond maar drie uitdrukkingen had: een opgetrokken rechterwenkbrauw, een opgetrokken linkerwenkbrauw en gefronste wenkbrauwen toen hij door huurmoordenaar Jaws werd gegrepen.
Over zijn ervaringen als 007 bracht hij drie boeken uit waarvan de laatste, Bond over Bond, in 2013 verscheen.
Kritiek
In zijn Bondjaren speelde Moore, opnieuw zonder veel succes, ook af en toe in andere films, zoals That Lucky Touch (1975), North Sea Hijack (1979) en The Cannonball Run (1981).
Hij kreeg veel kritiek toen hij in de jaren 70 meewerkte aan drie films die tijdens het Apartheidsregime in Zuid-Afrika werden opgenomen (Gold, Shout at the Devil en The Wild Geese).
Meer flops
Na zijn Bondperiode verdween hij vijf jaar uit de schijnwerpers. Daarna pakte hij zijn filmcarrière weer op. Een aantal van zijn films flopten, zoals Fire, Ice & Dynamite (1990) en The Quest met Jean Claude van Damme (1996). Als dieptepunt van zijn carrière wordt wel zijn rol in de film Spice World (1997) gezien.
In 2009 zei hij dat hij definitief was gestopt met acteren. Hij was bang dat hij zijn teksten niet meer kon onthouden. Wel was zijn stem af en toe nog te horen in een film. Voor het laatst in Christmas at Castleburry Hall uit 2011. Ook stond hij in 2012 keer zeven keer op het podium in de theatertour Evenings With.
Sommige mensen zijn gezegend met muzikaliteit, anderen met een goed uiterlijk. Zelf ben ik gezegend met bescheidenheid.
Moore trouwde vier keer en kreeg met zijn derde vrouw, Luisa Mattioli, een dochter en twee zoons. Zijn laatste huwelijk was in 2002 met de Zweedse Kristina Tholstrup.
Vanaf 1991 was Roger Moore Goodwill Ambassador voor Unicef en in 2003 werd hij voor zijn werk voor deze organisatie benoemd tot ridder in de Orde van het Britse Rijk.
Ook voerde hij voor dierenrechtenorganisatie PETA actie tegen de productie en verkoop van ganzenleverpaté. Hij kreeg het Britse warenhuis Selfridges zover dat ze geen foie gras meer verkopen.
Martini
De laatste jaren van zijn leven bracht Moore door in zijn huizen in Zwitserland, Monaco (hij was goed bevriend met prins Albert) en Zuid-Frankrijk, die hij al eind jaren 70 kocht om aan de hoge belastingen in Engeland te ontsnappen.
In 2013 werd bij hem diabetes geconstateerd. Daardoor moest hij de door hem zo geliefde martini's laten staan, vertelde hij in 2014 in een interview in The Telegraph. Op de vraag van de interviewer of hij die ook 'shaken, not stirred' dronk, antwoordt hij "dat was Sean Connery's Bond. De mijne bestelde nooit een martini".
