Hoe Griet Op de Beeck na veel jaren toch voor schrijven koos
Ik ben het altijd al geweest, een schrijfster, vertelde de Vlaamse auteur Griet Op de Beeck vorig jaar in Zomergasten. Ook al debuteerde ze pas in 2013 met haar boek Vele hemels boven de zevende, de passie voor het schrijven had ze al veel eerder.
De 43-jarige Op de Beeck schrijft het Boekenweekgeschenk van 2018, maakte organisator CPNB vanmiddag bekend. Op de Beeck voelt zich vereerd dat ze als 'een snotneus in de wereld van de letteren' het Boekenweekgeschenk mag schrijven.
Voordat ze in 'de wereld van de letteren' belandde, werkte Op de Beeck als dramaturg in het theater. Van 1994 tot 2004 werkte ze onder meer in Kultuurfaktorij Monty, voor Compagnie De Koe en Het Toneelhuis.
Toen artistiek leider van Het Toneelhuis Luk Perceval vertrok naar Duitsland, stopte Op de Beeck in het theater. Ze ging aan de slag als journalist. Jarenlang werkte ze voor HUMO, later voor De Morgen.
In 2013 verscheen haar debuutroman. Vele hemels boven de zevende viel meteen in de smaak. "Nu ze eindelijk is geworden wie ze eigenlijk altijd al was, wil ze nooit meer iets anders doen dan fictie schrijven", staat er op haar website.
De roman gaat over vijf mensen die aan elkaar verwant zijn, en "overeind proberen blijven te staan in het lastige en prachtige leven", aldus de beschrijving van het boek. Het boek werd genomineerd voor de AKO literatuurprijs (de huidige ECI Literatuurprijs), de Academia literatuurprijs en De Bronzen Uil. Het boek won de Bronzen Uil Publieksprijs. Binnenkort wordt de roman, die inmiddels bijna 150.000 keer is verkocht, ook verfilmd.
Leegte vullen
Met het schrijven probeert Op de Beeck ook een leegte te vullen, zei ze in Zomergasten. Of dat lukt, is een tweede. "Schrijven is een al op voorhand vergeefse poging om die absolute eenzaamheid voelbaar te maken en om die leegte te vullen. (...) Het gevecht verbeelden in woorden en zinnen en daardoor iets produceren waar iemand anders ook echt iets aan heeft."
De auteur doelde op een verhaal waar ze eerder die aflevering over vertelde. Dat ze ooit aan zelfmoord dacht: "Gewapend met een fles slechte wijn, iets te veel eenzaamheid en wat donkere gedachten." Maar dood wilde ze nooit, vertelde ze. Ze wilde gewoon dat 'het' ophield: het isolement, haar eetstoornis, de afwijzing en de vele soorten verdriet.
Die eenzaamheid is ze nooit helemaal kwijtgeraakt, maar het is veel minder geworden. Daarom raadt ze iedereen therapie aan.
Eind september 2014 verscheen haar tweede boek: Kom hier dat ik u kus. De roman gaat over beschadigde mensen, en hoe zij ongewild ook anderen beschadigen, zoals kinderen. Dat Op de Beeck ook een moeilijke jeugd heeft gehad, vertelde ze al eerder. Haar vader was afstandelijk en dronk veel, haar moeder slaagde "niet bijster goed" in het opvoeden.
"Ik was het keurige kind dat alles deed wat van een kind verwacht werd en dat er bovendien alles aan gedaan heeft om haar ouders te redden. Een erbarmelijke poging die bij voorbaat gedoemd was te mislukken."
Ook Kom hier dat ik u kus viel in de smaak. Het boek werd door De Wereld Draait Door uitgeroepen tot boek van de maand en belandde op de shortlist voor de NS Publieksprijs. Ook won ze de Hebban Award van de lezerssite met dezelfde naam. Inmiddels zijn er meer dan 220.000 exemplaren verkocht. Ook dit boek wordt verfilmd.
Het derde boek, het toneel en de opera
Vorig jaar februari verscheen haar derde boek: Gij nu, over vijftien mensen op een kantelpunt in hun leven. Het is geen roman, maar een verhalenbundel. Alle karakters in de bundel moeten een vergelijkbare keuze maken, hoe verschillend ze ook zijn.
Daarnaast schreef Op de Beeck een toneeltekst voor Alexandra Broeder (Het Nationale Toneel in Amsterdam) en voor een project rond Die Sieben Tödsünden, een opera van Kurt Weill en Bertholt Brecht voor het Delft Chamber Music Festival.
Op de Beeck is inmiddels bezig met haar vierde boek, Het beste wat we hebben. Dat ligt waarschijnlijk in september in de boekwinkels.