Voettocht van Syriërs in Nederland voor vermoorde Pater Frans

• 

  Karin Alberts

  Verslaggever Koninklijk Huis

Tientallen jongeren staan uitbundig te zingen en op de maat mee te wiegen, voor het Emmausklooster in Helvoirt. Het is even voor 08.30 uur. Ze dragen sportieve kleding en sportschoenen. Sommigen hebben een grote rugzak op hun rug. Nog even en de groep begint zijn wandeling van 29 kilometer naar Heeswijk.

Het is de eerste van drie lange wandeltochten ter nagedachtenis aan pater Frans van der Lugt, de Jezuïet die drie jaar geleden werd vermoord in de Syrische stad Homs. Rasha Yousef, die na haar vlucht uit Syrië in Liverpool terecht kwam, organiseerde de tocht samen met drie vrienden. 

Dat een wandeling de beste manier is om pater Frans te herdenken, stond meteen vast. "Wij hebben alle vier meegelopen in de wandelingen die pater Frans in Syrië organiseerde. We hadden er de tijd van ons leven. Die wandelingen van pater Frans brachten mensen bij elkaar met verschillende achtergronden, religies en leeftijden. Mensen met wie we eerder nooit spraken, die we anders eng vonden, werden door die wandelingen vrienden. Ik heb er mijn echtgenoot leren kennen. Dankzij pater Frans."

Yousef benaderde Jan Peters, die net als Frans van der Lugt Jezuïet is, en vroeg hem of hij kon helpen bij de organisatie van de wandeltochten. Dat kon hij. Glimlachend kijkt Peters naar de zingende jongeren voor zich. "Ik vind het zo geweldig dat zij dit voor Frans doen! Het geeft een beetje zicht op wat Frans voor elkaar heeft gekregen, daar in Syrië: mensen bij elkaar brengen, vrolijk zingend en lopend."

De wandeltochten van pater Frans waren geen makkelijke blokjes om. Peters: "Nee, het waren stevige, vermoeiende marsen. Frans had echt het idee dat je mensen zich moet laten inspannen, tot het einde van hun krachten. Pas dan komt er een heleboel los."

Zelf heeft Peters er nooit in meegelopen. "Als ik in Syrië kwam was het altijd voor korte tijd en moest er veel gebeuren. Maar nu ik dit zo zie, vind ik het wel jammer dat ik het niet zelf heb meegemaakt."

De 17-jarige Yamen is vanuit Duitsland overgekomen voor de tocht. Met een grote glimlach vertelt de blonde tiener hoe hij er al maanden naar uitkeek. Nee, pater Frans heeft hij niet gekend. "Ik was tien toen mijn ouders uit Syrië vluchtten. Maar wat het zo speciaal maakt: ik kom hier vrienden tegen die ik voor het laatst gezien heb in Syrië! En ik maak nieuwe vrienden. Ik vind het geweldig! Dit zijn dagen vol vreugde, dat had ik echt nodig!"

Rasha Yousef denkt met veel warmte terug aan pater Frans. "Hij had een heel bijzondere geest, zat vol humor. En hoe hectisch en chaotisch het ook was, hij had altijd tijd en aandacht voor anderen."

Jan Peters verzucht dat, ondanks het mooie werk van Frans, de oorlog nog steeds voortduurt in Syrië. "Je kunt alleen maar hopen dat het beter wordt. Frans heeft zich nadrukkelijk op jongeren gericht. Ook voor gehandicapten heeft hij trouwens veel gedaan. Maar misschien heeft hij de jongere generatie zo kunnen motiveren dat zij ooit dat nieuwe Syrië waar Frans van droomde, kunnen opbouwen. Je moet het toch van deze generatie hebben. We blijven hopen, samen met Frans!"