Elastiekjes en ibuprofen houden marathonschaatsers op de been
Na twee wedstrijden op de Weissensee en een in de buurt van de Zweedse Poolcirkel hebben de marathonschaatsers hun kamp opgeslagen in het Zweedse Falun. Daar wordt zondag het klassement van de KPN Grand Prix opgemaakt.
Frank Vreugdenhil, de winnaar van vorig jaar in Falun, verdedigt zijn leidende positie in het klassement. Hij voorspelt een afvalrace. "Kneiterharde wind, zwaar ijs", constateert hij na zijn verkenningstochtje in Falun. "Dat gaat een knaller van een wedstrijd worden."
'Kom op Jouke, staan!'
Vreugdenhil verheugt zich op de slijtageslag. Dat geldt niet voor Jouke Hoogeveen. De winnaar van de vorige editie in Falun, alweer zijn vierde Grand Prix-zege in totaal, zou tot de favorieten hebben behoord. Als het afgelopen woensdag in Lulea niet gruwelijk mis was gegaan.
De aanvaller pur sang was in erbarmelijke omstandigheden net in de aanval gegaan, toen hij hard onderuit ging. "Kom op Jouke, staan!", riep een passerende teamgenoot nog, maar dat was tegen dovemansoren.
"Ik merkte dat ik die jongens echt pijn kon doen. Nog even zo doorgaan en dan ben ik ze kwijt", kan Hoogeveen zich nog herinneren van het voorval. "Maar ja, toen raakte ik de grip kwijt en lag ik gestrekt."
Zweeds ziekenhuis
In plaats van opstaan, belandde Hoogeveen in een Zweeds ziekenhuis. "Schouder uit de kom. Dat is in principe niet zo erg, behalve als het de eerste keer is. Dan schreeuwen je spieren moord en brand."
Toch hoopt Hoogeveen zondag aan de start te staan van de Grand Prix in Falun. "Ik heb nog 24 uur. Elke dag word ik frisser wakker. Hoe dat kan? Ibuprofen erin en een paar van die Zweedse biertjes, dan slaap ik wel."
Witte houdt kiezen op elkaar
Net als Hoogeveen kwam Birgit Witte niet ongeschonden uit de strijd in het noorden van Zweden. "Wat er precies gebeurde, weet ik niet", mompelt de winnares van het GP-klassement van vorig jaar.
"Er werd net aangezet voor de sprint en ineens klapte ik vol voorover. Ik hoorde het suizen in mijn oor en mijn kiezen stonden niet meer lekker op elkaar. Eerst dacht ik dat ik mijn kiezen kwijt was. Uiteindelijk bleek mijn kaak gebroken."
Het praten gaat moeilijk ("mijn kaken zitten op elkaar met elastiekjes"), maar van opgeven, wil de winnares van het GP-klassement van vorig jaar niet weten. En dus staat ze vrijdag op het ijs in Falun. Waarom? "Het is mijn laatste jaar. Ik houd van Zweden en reed hier altijd ontzettend goed. Hier wilde ik graag goed afscheid nemen. Maar op yoghurt en soep houd je het niet vol."
Nog een keer wil Witte het ijs op. Volgende week, op de Jaap Eden-baan in Amsterdam. "Op mijn thuisbaan wil ik wel heel graag afscheid nemen. Al is het alleen maar starten."