May ontmoet tegenpool Trump en hoopt op brexitbasis
Theresa May is vanmiddag de eerste buitenlandse leider die op audiëntie mag bij president Trump in het Witte Huis. Een voor haar zeer belangrijk bezoek, waarbij ze een basis wil leggen voor een goede vriendschap. Dat is namelijk cruciaal voor haar.
"Tegenpolen trekken elkaar aan", zei ze gisteren over het bezoek. Want inderdaad, beide politici lijken op geen enkele manier op elkaar. May (60) is de gereserveerde domineesdochter. Iemand die haar privéleven altijd goed weet af te schermen en over wie nog nooit een schandaal in de krant heeft gestaan.
En dat Trump (70) in alles het tegenovergestelde is, behoeft nauwelijks uitleg. De voormalige realityshow-ster, de poenerige zakenman die nu als president dagelijks Washington – en tot ver daar buiten - op zijn grondvesten doet schudden. Elke dag komt hij weer met een onberekenbare en omstreden uitspraak of tweet.
Bovenaan de lijst
Toch is het van groot belang voor May dat zij een goede relatie met hem opbouwt. Aan de ene kant hoopt ze namelijk vandaag al een basis te leggen voor een toekomstig vrijhandelsakkoord tussen beide landen. Zolang de Britten nog officieel in de EU zitten, kunnen ze nog niet op eigen houtje handelsverdragen sluiten, maar als brexit over ruim twee jaar officieel een feit is, kunnen ze dat wel. Een deal met de Verenigde Staten, buiten de EU de belangrijkste handelspartner voor de Britten, staat daarom bovenaan de lijst.
Daarnaast vindt May in Trump ook een groot voorstander van de brexit. Hij noemde zijn eigen verkiezing al eens brexit-plus-plus. Met de steun in de rug van de man die de komende jaren het belangrijkste ambt ter wereld bekleedt, voelt May zich gesterkt in haar onderhandelingspositie met de 27 EU-landen.
Niet verwonderlijk dat met name de conservatief gezinde kranten in Groot-Brittannië graag verwijzen naar een hernieuwde special relationship. Zoals die er was in de jaren tachtig tussen Ronald Reagan en Margaret Thatcher. Ook Reagan was een atypische Republikeinse president die populistische uitspraken aan elkaar reeg. En Trump zou intern al over May hebben gesproken als My Maggie. Zijn Thatcher.
Groot risico
Er schuilt echter ook een groot risico in een te hechte relatie tussen de Britse premier en de Amerikaanse president. Vlak voor haar vertrek kreeg ze in het Lagerhuis veel vragen, ook uit haar eigen partij, of ze bereid was Trump wel de waarheid te zeggen.
Dat de Britten zich nooit zullen committeren aan martelpraktijken, dat de Britten de vrouwenrechten hoog in het vaandel hebben staan, dat de Britten nog altijd vierkant achter de NAVO staan en ook hun wenkbrauwen optrekken bij Trumps lofzang over president Poetin.
In haar speech in Philadelphia voor een zaal vol Republikeinse congresleden liet ze al subtiel haar kritiek op Trump doorklinken
Ja, antwoordde May, ik zal hem waar nodig vertellen hoe wij naar de wereld kijken. En in haar speech in Philadelphia gisteravond, voor een zaal vol Republikeinse congresleden, liet ze al subtiel haar kritiek op Trump doorklinken. Maar ze zal vanmiddag echt niet met haar vuist op tafel slaan, hooguit diplomatiek hun meningsverschillen aan de orde brengen. Daarvoor is de relatie met hem veel te belangrijk.
Hoge inzet
En daarnaast vragen critici zich af of de Britten wel zo hoog moeten inzetten op een vrijhandelsakkoord met Trump, iemand die het ene na het andere internationale handelsverdrag dreigt op te blazen. In hoeverre zullen de Britten, als veel kleinere economie, wel in staat zijn een gunstige deal te sluiten met de Verenigde Staten?
Zeker zolang de president America First, als motto hanteert, lijkt hij niet degene die in een onderhandeling zo maar water bij de wijn zal doen. En de Britten hebben zo’n akkoord harder nodig dan de Amerikanen, ook nadelig voor de Britse onderhandelingspositie.
May en Trump staan aan een begin van een zeer interessant bondgenootschap. Die zeker van May het uiterste zal vragen. Een voortdurende koorddans over de Atlantische oceaan.
