Op de vlucht in Libanon: er is niets meer om naar terug te keren

"De kinderen lopen hier door plassen van smeltwater. Het zou zo het riool kunnen zijn. Ze dragen oude laarzen, sandalen en soms zelfs geen schoenen. Maar het boeit ze niet want eindelijk zijn ze waar ze willen zijn: in Libanon." Correspondent Sander van Hoorn beschrijft de situatie in een vluchtelingenkamp in Libanon, waar veel vluchtelingen uit Aleppo de laatste tijd heen zijn gevlucht.

Een vrouw uit Aleppo woont al anderhalve maand in een tent met haar kinderen. Zij verhuisde toen haar man omkwam door een bombardement. "Ik heb al mijn geld bij elkaar gepakt en ik ben gevlucht."

Een aantal mannen in het kamp was een tijd geleden al gevlucht. Zij vertelden Van Hoorn dat ze daarvoor een flink geldbedrag moesten betalen. "Je kan vluchten uit Oost-Aleppo, maar dan moet je meegesmokkeld worden. Dat kost 4000 dollar, en dan ben je pas in Libanon", legt Van Hoorn uit.

De mannen zouden wel terug willen naar Aleppo, maar het gaat gewoon niet, zeggen ze. "Mijn wijk in Aleppo is verwoest. Zeker zou ik terug willen, maar ik heb niets meer om voor terug te keren", vertelt een van de mannen. Ook is er angst. "Niet alleen voor het geweld in de stad, maar ook voor de regering."

Toch willen sommigen het risico wel nemen. "We gaan terug als het weer veilig is", vertelt iemand tegen Van Hoorn. "Dan kunnen we misschien ook geld verdienen aan de wederopbouw."

Maar de evacués uit Aleppo vluchten niet alleen naar Libanon. Ze gaan ook naar Idlib, een provincie in het westen van Syrië. Dit gebied is nog in handen van rebellen.

In dat gebied zijn twee ziekenhuizen volledig beschikbaar gesteld voor zieken en gewonden uit Aleppo. "Er zijn veel artsen uit andere gebieden naar deze ziekenhuizen gekomen om te helpen", vertelt Karline Kleijer van Artsen zonder Grenzen in Nieuws & Co op NPO Radio 1. Ook zijn er drie vrachtwagens met medische voorraden heen gestuurd.

"Er is een tekort aan medicijnen in heel Syrië, maar deze mensen hebben nu prioriteit. Daarom gaan al onze voorraden daarheen", legt Kleijer uit. Toch kan er niet iedereen worden geholpen. "In de ziekenhuizen werken lokale artsen, die wel noodchirurgie kunnen toepassen, maar geen complexe chirurgie. Denk aan het redden van armen, benen of opereren van hersenen. Dat kunnen de artsen hier niet."

Daarom hoopt Kleijer dat de mensen die deze zorg nodig hebben snel kunnen worden verplaatst. "Naar Turkije. Daar kunnen ze de zorg krijgen die ze nodig hebben."

Maar dat is niet zo makkelijk. "Bijna niemand kan het land uit momenteel. Daarom gaan ze naar Idlib. Maar doordat Idlib in handen is van rebellen, hebben ze kans dat ze hier weer in een frontlinie terechtkomen. Dan hebben ze het ene gevecht overleefd, en komen ze weer terecht in een ander."