Webb: hoe de WK-finale van 2010 uitliep op een nachtmerrie
Het moest het hoogtepunt van de carrière van scheidsrechter Howard Webb worden, maar het liep uit op een nachtmerrie: de WK-finale van 2010 tussen Nederland en Spanje. In zijn autobiografie 'The Man in the Middle' vertelt Webb over zijn verschrikkelijke avond in Johannesburg, die werd overschaduwd door de karatetrap van Nigel de Jong.
De 45-jarige Webb, twee jaar geleden gestopt als scheidsrechter, kreeg na de finale de hoon van de voetbalwereld over zich heen omdat hij de spijkerharde overtreding van De Jong op Xabi Alonso slechts met geel bestrafte. Uit het hoofdstuk over de WK-finale in zijn boek blijkt hoe erg de Engelse arbiter van slag raakte tijdens het duel.
"Na twee minuten was er al een heel stevige tackle van Robin van Persie op Sergio Busquets", schrijft Webb. "Ik sprak hem erop aan. Ik kende hem wel uit zijn Arsenal-tijd en vond hem een oprechte jongen waar je makkelijk mee om kon gaan. Maar die avond was zijn houding duidelijk anders. Er kwam geen excuus of erkenning, hij was afwezig. O jee, werk aan de winkel, dacht ik."
'Niet volgens plan'
Na ruim 20 minuten spelen heeft Webb al vier keer geel getrokken (Van Persie, Carlos Puyol, Mark van Bommel en Sergio Ramos). "Ik dacht het eerst nog wel onder controle te hebben. Maar vergeet het maar. Shit, dacht ik. Dit gaat niet volgens plan." En toen moest die vermaledijde 27ste minuut nog komen: de trap van De Jong in de borstkas van Alonso.
"Ik stond een kleine 10 meter achter Alonso, dus ik zag niet precies hoe De Jong hem had geraakt. Volgens mij was hij te laat en was het een roekeloze tackle. Ik besloot tot een gele kaart. Niemand van mijn team sprak mij in mijn oortje tegen."
"Met mijn hand op mijn hart: een rode kaart is nooit bij mij opgekomen. Ik was op dat moment overtuigd van geel en niet geïntimideerd of onder druk gezet door de FIFA. Toen de Spanjaarden furieus reageerden, dacht ik dat het was omdat ik geen voordeel had gegeven."
In de rust hoort Webb van zijn assistent, die de berichten op zijn mobieltje in de kleedkamer checkt, dat hij er naast heeft gezeten. "Ik was volkomen ontdaan. Het leek erop dat ik een rode kaart had gemist in een WK-finale. Wat een verschrikkelijke nachtmerrie."
Na de rust komt Webb "met een bonzend hoofd en een bonzend hart" het veld weer op. "De tackles bleven vliegen en ik bleef maar gele kaarten uitdelen." Herhaaldelijk moet hij zichzelf moed inspreken, zo schrijft hij. Na 90 minuten staat de teller op negen gele kaarten en het scorebord op 0-0.
In de 109de minuut stuurt Webb John Heitinga van het veld na diens tweede gele kaart. "Op dat moment begon ik te wankelen, zowel emotioneel als fysiek. Ik was uitgeput. Ik had nog nooit zo'n wedstrijd meegemaakt."
Webb gaat al uit van strafschoppen, als in de 116de minuut Andrés Iniesta toeslaat. De scheidsrechter schrikt zich rot als de Spanjaard vervolgens zijn shirt uittrekt. "Ik had al twaalf kaarten uitgedeeld en wist niet meer of Iniesta daarbij zat. In mijn hoofd raakte ik in paniek: ik moet nu toch niet de matchwinner van het veld sturen?" De opluchting is groot als Webb zijn boekje erbij pakt en de naam van Iniesta daarin ontbreekt.
Na 120 minuten is het gedaan in Johannesburg. Spanje is wereldkampioen. "Ik werd meteen omsingeld door woedende Nederlandse spelers. Ook hun coach Bert van Marwijk stampte kwaad vanuit zijn dugout naar me toe. Hij schreeuwde: jij hebt zo gefloten omdat Spanje over je heeft geklaagd in de eerste wedstrijd! Dat verbaasde me, ik had dat nog niet eerder gehoord."
"Ik heb geprobeerd het Nederlandse team tevreden te stellen, maar besefte snel dat het zinloos was. Ze hadden net de WK-finale verloren en ik kon niks doen om hun teleurstelling weg te nemen."
De verplichtingen en feestelijkheden na afloop zijn een martelgang voor Webb, die zwaar in de put zit. Als FIFA-baas Sepp Blatter, onder luid boegeroep, de medaille aan de scheidsrechter uitreikt, voelen Blatter en Webb zich allebei ongemakkelijk.
Webb wil zelfs al naar de kleedkamer vertrekken voordat de wereldbeker aan Spanje wordt uitgereikt, maar zijn assistenten houden hem tegen. Een paar uur later eindigt de WK-avond voor Webb, teneergeslagen en mentaal uitgeput, met een diner vol pijnlijke stiltes met zijn twee assistenten in een halfleeg restaurant in Johannesburg.