Tour de Frank: José María Jiménez, quicksteppend naar de top
Schrijver en wielerliefhebber Frank Heinen portretteert voor Radio Tour de France iedere dag een vergeten renner uit het peloton. Vandaag: José 'Chaba' María Jiménez.
Als wielrennen een talentenjacht was geweest, waarbij de toeschouwers op hun favoriet konden stemmen, had José María Jiménez tien Vuelta's gewonnen. Voor een renner als Jiménez, is het jammer dat de koers nog altijd niet officieel als kunst is erkend. Hij was een artiest die zichzelf en alle anderen vermaakte. Hij bedwong de cols het liefst quicksteppend. Meestal reed hij over zijn eigen bijnaam. Chaba.
Kopman werd hij nooit, andere disciplines dan klimmen kende hij niet en wilde hij niet beoefenen. Chaba was een klimmer en niets anders.
Het waren de jaren het gerobotiseerde Spaanse wielrennen, Abraham Olano en Miguel Indurain sloegen de maat. Zwijgende kolossen die niet dansten, maar als een enorme wals naar de top reden. Toch was het Chaba die zijn kopman Olano op iedere stijgende meter het vuur aan de schenen legde. Niemand anders dan hij kon winnen op de Angliru, de zwaarste berg van Europa.
Maar wie eenmaal op de top is, kan alleen nog maar naar beneden. Chaba's dal bestond uit drank, drugs en depressies. Geen ploeg wilde hem nog. Op een decemberavond in 2003 belde Chaba zijn moeder, vanuit zijn kamer van de psychiatrische kliniek. Hoe het ging? Ach, wel oké. Die nacht overleed Chaba aan een hartstilstand.
