Lange wachttijden Kinderbescherming: 130 mensen extra
De wachttijden bij de Raad voor de Kinderbescherming zijn opgelopen tot 22 dagen, terwijl afgesproken is dat dat maximaal tien dagen mag zijn. Dat schrijven minister Van der Steur en staatssecretaris Van Rijn aan de Tweede Kamer. Mogelijk lopen de wachttijden de komende tijd zelfs nog verder op, schrijven de bewindslieden.
Het kabinet maakt daarom 4 miljoen euro uit de begroting van Justitie vrij om tijdelijk 130 mensen aan te nemen. Die moeten helpen de wachttijden terug te dringen.
De Raad voor de Kinderbescherming kampt al geruime tijd met lange wachttijden. De Raad wordt ingeschakeld wanneer er ernstige zorgen zijn over de opvoedingssituatie van kinderen tot 18 jaar.
Kinderen belanden niet zomaar op wachtlijsten. Alle meldingen, of die nu via politie, dokter, school, buren of anders binnenkomen worden bekeken. Acute zaken worden aangepakt.
"De Raad beoordeelt direct na binnenkomst van een melding de urgentie van een zaak. Wanneer de dreiging voor een kind acuut is worden direct maatregelen getroffen om het kind in een veilige situatie te brengen. Op de andere zaken vindt wekelijks een veiligheidscheck plaats. Dit neemt niet weg dat de wachttijden die de norm overschrijden onwenselijk zijn", aldus Van der Steur en Van Rijn.
Onderzoek
Verder maakt staatssecretaris Van Rijn bekend dat hij laat onderzoeken hoe het komt dat de wachttijden voor jeugdhulp per regio verschillen. Sinds de veranderingen in de jeugdzorg zijn gemeenten verantwoordelijk. Van Rijn wil de verschillen in wachttijden tussen gemeenten en regio's in kaart brengen.
Ook laat hij op verzoek van CDA en ChristenUnie een onderzoek doen naar de hulpverlening van jongeren boven de 18. De Jeugdwet gaat ervan uit dat jongeren vanaf 18 jaar volwassen zijn, kinderbeschermingsmaatregelen vervallen vanaf dat moment.
De Kamerleden maken zich zorgen over jongeren die rond die leeftijd de hulpverlening de rug toe keren. Van Rijn laat onderzoeken of de juridische instrumenten voor gedwongen opnames van volwassenen afdoende zijn om jongeren van 18 en ouder te helpen, of dat er juridische aanpassingen nodig zijn.