Filmmaker Van Gasteren volgde de actualiteit

Filmmaker Louis van Gasteren maakte documentaires over allerhande onderwerpen. Over mensen, tijdgenoten. Maar ook over de waterhuishouding. Ook komt het eiland Sardinië vaak voor als onderwerp.

Van Gasteren volgt de actualiteit. Hij maakte in de jaren 50 korte films over telefonie, bijvoorbeeld over de ingebruikname van de laatste geautomatiseerde centrale in Warffum, 220562. In Alle vogels hebben nesten behandelt hij de naoorlogse woningbouw. In de jaren zestig gaan zijn films over hard politie-optreden en over het gebruik van geestverruimende middelen als lsd. Maar Van Gasteren maakt ook films over de Europese Gemeenschap en de oorlog in Biafra.

Voor zijn werk kreeg hij verschillende prijzen in binnen- en buitenland. Zo kreeg hij in 1983 een Gouden Kalf voor Hans het leven voor de dood, over de componist Hans van Sweeden. Hij krijgt de Zilveren Anjer van het Prins Bernhard Cultuurfonds en de Cultuurprijs van de Nederlandse filmdagen.

Oettinger

Onlosmakelijk verbonden met Van Gasteren is de zaak-Oettinger. In de Tweede Wereldoorlog heeft de jonge Louis van Gasteren korte tijd de Joodse onderduiker Walter Oettinger in huis. Op 24 mei 1943 vermoordt Van Gasteren Oettinger door hem met een hard voorwerp te slaan en vervolgens te verdrinken.

Al snel wordt Van Gasteren gearresteerd en hij wordt in 1944 veroordeeld tot vier jaar cel. Na de oorlog krijgt hij gratie op aandringen van de Groote Adviescommissie der Illegaliteit. Van Gasteren zou Oettinger hebben vermoord, omdat die met zijn hysterisch gedrag Van Gasteren en anderen in gevaar zou hebben gebracht.

De zaak komt weer ter sprake in de jaren 90, als in Het Parool een reeks artikelen verschijnt over de kwestie. De moord zou geen verzetsdaad zijn geweest, maar een roofmoord. Van Gasteren neemt juridische stappen om verdere publicaties te voorkomen. Volgens hem zijn de artikelen onvolledig en onjuist en wordt zijn privacy geschonden. De zaak komt tot aan de Hoge Raad en Van Gasteren wordt vrijgesproken.