Vondst lichaam op berg: bijzonder maar niet uniek

Voor de Nederlandse bergbeklimmer Wilco van Rooijen is het geen grote verrassing dat het lichaam van Alex Lowe na zestien jaar is teruggevonden in het Himalayagebergte. Lowe verdween in 1999 onder een lawine op de Shishapangma.

Van Rooijen bedwong zelf meerdere van de hoogste toppen en stuitte daarbij ook wel eens op lichaamsdelen, vertelt hij in het NOS Radio 1 Journaal. "Dat klinkt heel luguber, maar in de bergen zeggen we wel eens: je lichaam wordt opgeslokt in de buik van de berg. Die berg leeft, gletsjers bewegen. Soms komt iets weer terug. Het is bijzonder, maar niet uniek."

Veel klimmers die omkomen op grote hoogte blijven achter op de berg. "We hebben daar geen begraafplaatsen. Je ervaart er de kracht van de natuur", zegt van Rooijen die een beklimming van de K2 in 2008 ternauwernood overleefde. "Je weet dat je als mens maar een nietig wezen bent. Het is mooi om de uitdaging aan te gaan, maar je moet ook de keerzijde kennen. Als je de confrontatie aangaat, moet je daar van tevoren wel goed over na hebben gedacht. Het zou niet goed zijn als je er daar pas voor het eerst over nadenkt."

Alex Lowe stond in zijn tijd bekend als de beste klimmer ter wereld. Terecht, vindt Van Rooijen. "Veel klimmers zijn alleen goed in rotsklimmen of in ijsklimmen, of in skiën. Hij was op alle fronten verder dan andere klimmers van zijn tijd. Je hebt goede klimmers en extreem goede klimmers, maar daarboven heb je nog een soort 'outstanding'-niveau, en dat was hij. Er zijn een aantal momenten waarop de sport zich significant heeft ontwikkeld, en zijn prestaties vormen daarin een absolute mijlpaal."

Lowe was daar zelf laconiek over. "Hij zei: de beste klimmer is de klimmer die het meeste plezier heeft. Dat karakteriseert hem ook. Je zag hem met dat plezier de meest verbazingwekkende dingen doen. Hij is nog steeds een grote inspiratiebron. Ik heb gelezen dat hij zich 400 keer kon optrekken en kon opdrukken. Wie kan dat? Dat zijn echt extreme mensen."

Voor zijn verbazingwekkende prestaties nam Lowe vaak grote risico's. Dat kan ook niet anders, zegt Van Rooijen. "Ze wilden de berg via een extreme wand beklimmen en er vervolgens nog eens vanaf skiën. Dat zou voor het eerst in de geschiedenis zijn geweest. Als je grenzen aan het opschuiven bent, en dat deed hij in de klimwereld, dan loop je risico's. Hij heeft de lat echt een flink stuk hoger neergelegd. Je kunt zeggen dat we die dingen maar niet moeten doen vanwege de risico's, maar het is net als de ruimte ingaan: daarmee komen we wel een stap verder."