Rebellin (44): waarschijnlijk mijn laatste jaar

Hij wordt in augustus 45 jaar en het hoge woord lijkt er eindelijk uit: "Waarschijnlijk wordt dit mijn laatste jaar." Maar Davide Rebellin zou Davide Rebellin niet zijn als hij er niet in één adem aan toevoegt: "Ik beslis pas eind dit jaar."

De Italiaan, winnaar van de Amstel Gold Race in 2004, weet van geen ophouden. Vandaag kan hij voor de zestiende keer de Limburgse voorjaarsklassieker uitrijden. Het zou een record betekenen, een die hij nu nog deelt met Maarten den Bakker.

Wat is zijn drijfveer? "Als je gemotiveerd bent, is niets onmogelijk. Ik vind het nog leuk om te trainen, wedstrijden te rijden en om als renner te leven."

Hij zegt niet meer de explosiviteit te hebben van weleer. Dat bewijzen zijn recente uitslagen ook. "In de loop der jaren verlies je kracht en explosiviteit om te kunnen sprinten. Daar probeer ik aan te werken. Maar mijn voorbereiding op koersen is ongeveer hetzelfde gebleven. Ik train nog net zo als tien, vijftien jaar geleden."

Winnen lukt hem sporadisch nog wel. Afgelopen najaar klopte hij in een Italiaanse eendagskoers nog Vincenzo Nibali in de sprint. "In 2015 won ik nog twee of drie koersen. Dat geeft me voldoening."

De herstelperiodes tussen wedstrijden duren steeds langer voor de man die al in 1992 onderdeel uitmaakte van het wielerpeloton. "Ik moet goed letten op mijn herstel en mijn voeding. Dat is nu veel belangrijker dan een paar jaar geleden."

Rebellin leeft min of meer als een monnik. Onthoudt zich van producten als koffie, alcohol, cola en suiker. Hij eet vrijwel geen vlees. Gaat vroeg naar bed en slaapt zo'n tien uur per nacht.

Het is die levensstijl die hij graag zou willen delen met volgende generaties. En waardoor hij het niet erg zou vinden om na dit jaar te stoppen. "Nee, want ik weet al wat ik wil gaan doen. Ik wil met amateurs gaan rijden. Mijn ervaring delen, advies geven over training en voeding."

Het thema doping zal ondertussen altijd aan hem blijven kleven. Niet alleen omdat hij in een tijdperk koerste waarin de grootste dopingschandalen plaatsvonden, maar ook omdat hij in 2008 positief testte op het middel Cera. Hij moest zijn zilveren olympische medaille inleveren.

"Of ik daar nog steeds boos over ben? Ja, omdat ik altijd volgehouden heb dat ik onschuldig was. Pas in april vorig jaar heeft de Italiaanse justitie verklaard dat ik onschuldig was. Dus er is wel een beetje recht geschied. Maar dit heeft toch wel een smet nagelaten op mijn carrière. Ik werd twee jaar geschorst, maar eigenlijk lag ik er zeven jaar uit omdat ik opnieuw moest beginnen bij kleine ploegen."

Zijn grootste drijfveer schuilt in dat gegeven. "Het was heel moeilijk om opnieuw te beginnen. Maar ik wilde terugkomen om te laten zien wat ik waard ben. En ik wilde die mooie emoties weer ervaren, ze delen met het publiek en met de fans."

En aankomende zondag? "Nou, ik zie er geen echte favoriet tussen zitten. De koers ligt open voor heel veel renners. Waarschijnlijk wordt het beslist op de Cauberg, vlak voor de finish. Daarna volgt er, denk ik, een sprint van tien of vijftien man. Ik hoop daarbij te zitten. Ik ben ervan overtuigd dat ik het kan."

De vorm is er, getuige ook zijn veertiende plaats van afgelopen woensdag in de Brabantse Pijl. "Als de resultaten uitblijven en ik niet meer gemotiveerd ben, dan kan ik er beter mee ophouden. Maar zo is het nog niet."

Voordat hij stopt zou hij nog wel graag een keer de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik rijden, koersen waarvoor zijn ploeg dit jaar niet uitgenodigd is. "Maar ik weet niet of dat er volgend jaar nog van komt."