Maarten Tjallingii, bodyguard met prijzenkast vol mooie ervaringen

Meesterknecht? Maarten Tjallingii mag dan misschien een meester zijn in het bijstaan van zijn ploeggenoten, maar dat woord vindt hij maar niks. De 38-jarige renner van Lotto-Jumbo gaat liever de geschiedenisboeken in als 'teamman' of 'bodyguard'.

Vooruit. Zondag rijdt de bodyguard zijn laatste klassieker in eigen land, de Amstel Gold Race. Want Tjallingii stopt na de Ster ZLM Toer (15-19 juni) als profrenner.

Klasbak, teamman, bodyguard

Naar eigen zeggen verliest het peloton dan een echte hardrijder, een doorzetter. "Het mooiste compliment kreeg ik dit jaar nog van Oscar Freire (zijn oud-ploeggenoot bij Rabobank en drievoudig wereldkampioen, red.) Hij noemde mij in zijn dreamteam voor Milaan-Sanremo als de bodyguard", zegt Tjallingii, die zichzelf omschrijft als "een klasbak, die zich vooral ook inzet als teamman".

En dus niet als knecht: "Als je knecht bent dan zet je je in, maar dan ben je eigenlijk zelf niks waard", legt hij uit. "Maar als je een teamman bent dan zie je dat de keten pas sterker wordt als je je zwakste schakel ook benut. En dan kan die zwakste schakel zelfs boven zichzelf uitstijgen."

Tien jaar jonger

Dat deed Tjallingii zelf ook wel eens. Tien jaar geleden, nog zonder de sporen van tientallen zware Touretappes en middagen afzien op kasseistroken op zijn gezicht, kreeg Tjallingii de NOS op bezoek in zijn huis in Arnhem.

De 28-jarige geboren Fries had net de Ronde van België gewonnen, voor Tom Boonen. Het betekende zijn doorbraak op de weg, na een carrière op de mountainbike.

Hij vond het destijds bijzonder dat er een cameraploeg over de vloer kwam. Trots liet hij toen zijn gewonnen truien zien. Naast de Ronde van België had Tjallingii toen ook al de Ronde van Burkina Faso gewonnen, maar het was wel de bedoeling dat zijn prijzenkast nog voller zou worden.

Ervaringen als prijzen

Tien jaar later is Tjallingii bezig aan zijn afscheidstournee. Hij rijdt voor Lotto-Jumbo alle voorjaarsklassiekers. En de Giro d'Italia, die in de derde etappe in zijn woonplaats Arnhem finisht.

Maar in zijn nieuwe huis staan nu niet heel veel meer trofeeën dan in 2006. "Natuurlijk had ik graag met een steen hier in huis gezeten. Of met een mooie etappeoverwinning", zegt Tjallingii.

"Maar het gaat niet alleen om het winnen van een wedstrijd, het gaat ook om ervaringen. Om mijn derde plaats in Parijs-Roubaix. Of mijn bergtrui in de Giro. Ik denk dat er weinig grote Nederlandse renners zijn, qua postuur dan, die daar zeven dagen in de bergtrui hebben gereden. Dat zijn allemaal mooie ervaringen. Ook al staat er uiteindelijk geen nummer een op, voor mij is het wel een nummer een."

Leven na het wielrennen

Naast het rijden van zijn laatste wedstrijden bereidt Tjallingii zich ook al voor op zijn leven na het wielrennen. "Ik ga coachen. Mental coaching, persoonlijke ontwikkeling, succesbegeleiding. Voor topsporters en gewone sporters. Maar ook voor bedrijven."

Hij heeft zich ook al ingeschreven voor een opleiding, die al in de laatste week van de Giro d'Italia begint. Dat wordt dus spijbelen, heeft hij al besloten.

Maar het NK wielrennen laat hij wel schieten. Dan moet hij toch echt de schoolbanken in. De Ster ZLM Toer wordt daarom Tjallingii's laatste wedstrijd.

Strijdend ten onder

Tot dat moment wil hij nog alles uit het laatste restje van zijn wielerloopbaan halen. "Ik wil graag dat mensen weten: dat is Maarten Tjallingii. Dat was een goede wielrenner en een gewaardeerd collega. En een vaste waarde in de ploeg. Ik wil strijdend ten onder gaan. Liever met een opgeheven hoofd gedag zeggen dan dat iedereen denkt: he he, Tjallingii is klaar."