Wembley treffende plaats voor Cruijff-herdenking

Op de dag dat in Barcelona de herdenking van de donderdag overleden Johan Cruijff wordt afgesloten, zal in Engeland rond de interland tegen Nederland op grootse wijze worden stilgestaan bij de ook aan de overzijde van de Noordzee hoog in aanzien staande voetballegende.

Wembley, waar beide ploegen elkaar dinsdagavond treffen, vormt daarvoor een meer dan passend decor. Cruijff vierde immers op het 'heilige gras' in Londen grote successen in clubverband en deed het er met Oranje ook lang niet slecht.

1970: Engeland-Nederland

Zoals begin 1970. Twee maanden eerder heeft Engeland de 'friendly' in Amsterdam met 1-0 gewonnen. Op eigen veld komt de regerend wereldkampioen echter niet tot scoren tegen Oranje, hoewel de thuisploeg aantreedt met gelouterde toppers als Geoff Hurst - de man van de hattrick in de WK-finale tegen West-Duitsland - en de broers Jack en Bobby Charlton in de gelederen. Gordon Banks staat in het doel.

Bij het weinig ervaren Nederlands elftal van bondscoach George Kessler behoren Rinus Israël (32 caps), aanvoerder Hans Eijkenbroek (18) en Piet Keizer (17) tot de meest gelauwerde internationals. Voor de 22-jarige Cruijff is het zijn tiende optreden in Oranje, één meer dan Willem van Hanegem, terwijl Ruud Krol pas zijn tweede interland van uiteindelijk 83 stuks speelt. Nederland houdt de voetbalgrootmacht op 0-0.

1971: Ajax–Panathinaikos

Anderhalf jaar later keert Cruijff alweer terug in de voetbaltempel. Deze keer met Ajax. Op 2 juni 1971 spelen de Amsterdammers hun tweede Europacup I-finale. Die van 1969 is geëindigd in een smadelijk 4-1 nederlaag tegen AC Milan, maar tegen Panathinaikos volgt de revanche.

Na de snelle 1-0 van Dick van Dijk valt pas kort voor tijd de beslissing tegen de Grieken. De 2-0 komt van de voet van invaller Arie Haan, na een subtiel passje van... Johan Cruijff. Onder leiding van de vaak onnavolgbare spits en immer dominante strateeg zal Ajax ook de twee jaar na die zege op Wembley de hoofdprijs pakken in het belangrijkste Europese bekertoernooi.

1977: Engeland-Nederland

Stond Cruijff bij zijn eerste bezoek aan Wembley nog aan het begin van zijn Oranje-loopbaan, bij zijn tweede interland in Londen is het eind alweer in zicht. Met Jan Zwartkruis als interim-bondscoach op de bank werkt de inmiddels voor Barcelona spelende vedette in februari 1977 zijn 45ste wedstrijd in het Nederlands elftal af, zijn 31ste als aanvoerder.

Nederland telt in die dagen volop mee in de internationale voetbalwereld. Dankzij de Europese successen van Ajax en Feyenoord, maar natuurlijk ook door het Nederlands elftal, dat als vice-wereldkampioen naar Londen is afgereisd. Oranje maakt zijn reputatie waar en wint met 2-0.

De heldenrol is voor NEC-speler Jan Peters, die tweemaal scoort en kort daarna naar AZ '67 verkast. Cruijff staat beide malen aan de basis van de doeltreffende aanval. In oktober speelt de captain van de ploeg tegen België zijn 48ste en laatste interland.

1992: Barcelona-Sampdoria

Johan Cruijff vierde successen als speler van Barcelona, maar als trainer doet hij er vanaf 1988 zo mogelijk nog een schepje bovenop. Hij helpt de club in 1991 (na zes jaar) weer eens aan de landstitel en haalt met het Dream Team in 1992 bovendien de finale van de Europacup I.

Alsof het lot het zo wilde, wordt ook díe eindstrijd gespeeld op Wembley. Tegenstander is opnieuw Sampdoria, dat drie jaar eerder al het onderspit heeft moeten delven in de finale van de Europacup II. Het duel in Londen blijft lang doelpuntloos en strafschoppen lijken de beslissing te moeten gaan brengen. Totdat in de 111de minuut Barcelona een indirecte vrije trap mag nemen.

Ronald Koeman laat zich die buitenkans niet ontnemen en jaagt de bal de verre hoek in: 1-0. Barcelona heeft - tot grote vreugde en opluchting van alles wat Catalaans is - voor het eerst de belangrijkste beker in het Europese clubvoetbal te pakken.

Bovendien - maar dat beseffen ze in de hoofdstad van Catalonië dan nog niet - is er een eerste stap gezet naar nog heel veel meer moois. Met dank aan Johan Cruijff. Maar daar zijn ze in Barcelona inmiddels al heel lang achter...