Het geheim van Fed Cup-captain Haarhuis
Acht keer op rij won het Nederlandse Fed Cup-team onder leiding van Paul Haarhuis. En voor het eerst sinds 1997 staat Nederland in de halve finales van het prestigieuze tennistoernooi. Haarhuis en zijn team oogsten bewondering in tennisminnend Nederland.
"Eén keer winnen kan toeval zijn. Maar drie, vier, vijf keer is geen toeval", stelt Raemon Sluiter, de trainer van Kiki Bertens en Richèl Hogenkamp. Beide speelsters (respectievelijk nummer 107 en 141 op de wereldranglijst) maakten grote indruk tijdens het meesterwerk in Moskou.
Sluiter ziet de hand van Haarhuis in het succes. "Paul weet feilloos de juiste dingen te zeggen. Tactisch, maar ook om die meiden rustig te houden, of om ze juist eventjes wat feller te maken wanneer dat nodig is. Dat heeft hij perfect in de vingers."
Ideale omstandigheden
Captain Haarhuis zelf blijft bescheiden onder het succes. "Het geheim van de smid is dat ik goed materiaal heb om mee te werken", stelt de 49-jarige Eindhovenaar. Maar dat is natuurlijk niet alles: Haarhuis is er een meester in om de ideale omstandigheden te creëeren.
"We werken aan de kwaliteit van de trainingen en van de slagen. En we zorgen ervoor dat er een heel goede sfeer is. Verder is het een kwestie van alle randverschijnselen wegnemen. Alles wordt voor ze ingevuld", aldus Haarhuis.
Ook het wegnemen van spanning en druk is een belangrijk onderdeel van de werkwijze van de coach. "Je speelt voor je land, in een grote entourage. Je wil presteren, ook voor je teamgenoten. Dat zorgt voor grote druk, maar vaak is dat niet reëel. Als de dames zich dat realiseren, is die stress weg."
Kiki Bertens beaamt dat: "In sommige wedstrijden word je gewoon gespannen. Dan zorgt hij voor een grapje op de bank, zodat je toch weer even die rust vindt. Het is een combinatie van hard werken en ontspanning."
Kristie Boogert behoorde in 1997 tot het team dat verrassend de finale van de Fed Cup haalde. Ook zij bewondert de ploeg van Haarhuis. “De prestatie van dit team is extra bijzonder, omdat zij geen enkele speelster in de tophonderd hebben staan. Ons team beschikte over Brenda Schultz, een toptien-speelster, en wij hadden een aantal dubbelspecialisten, dus in de breedte waren we best sterk.”
"Paul Haarhuis is heel belangrijk”, benadrukt Boogert. “Hij heeft een perfecte combinatie van sfeer en prestatie gecreëerd, zonder dat die meiden onder hoogspanning komen te staan. Bij het Russische team was die spanning juist wel te merken, een groot contrast met de Nederlandse ploeg. Dus dit succes is voor een groot gedeelte ook het succes van de coach.”
De oud-prof (in 1996 de nummer 29 van de wereld) ziet echter ook overeenkomsten tussen de twee succesteams uit 1997 en 2016. “Het spelen in teamverband brengt een ander gevoel met zich mee, in tegenstelling tot je eigen carrière, waar je er vaak alleen voor staat. Je beleeft zo’n week echt als een ploeg. Bovendien werkt het motiverend als zo’n bank voor je staat te juichen. Dat merk ik nu ook bij dit Nederlands team, dat misschien wel beter is dan ze denken. Je kunt namelijk niet meer van geluk spreken als je acht overwinningen op rij boekt.”