Vooruitblik 2016: multitalent Visser maakt nog geen keuzes

• Jitse Bos

  Redacteur

In de eerste week van 2016 kijken vijf Nederlandse sporters vooruit naar komend jaar. Vandaag atlete Nadine Visser. Een jonge sportvrouw met een gezonde arrogantie, maar daarentegen ook iemand die zich niet aan voorspellingen wil wagen. Over de dopingproblematiek in Rusland maakt ze zich grote zorgen, maar: "Schorsen voor Rio? Er zitten natuurlijk ook sporters tussen die onschuldig zijn. Die ontneem je dan wel iets groots."

Het jaar 2015 eindigde voor Nadine Visser niet zoals ze had gehoopt. Na het beste seizoen uit haar carrière raakte ze tijdens een trainingsstage in Zuid-Afrika geblesseerd.

"In de laatste week kreeg ik heel stijve kuiten. Dat werd steeds erger. Toen ik weer in Nederland was, heb ik een MRI-scan laten maken. Toen bleek dat er een stresshaardje in mijn kuitbeen zit. Een beschadiging, een soort overbelasting. Ik ben er op tijd bij, want het kan een stressfractuur worden als je doortraint."

Visser benadrukt dat het drukke jaar niet de oorzaak is van de blessure. Zeker is wel dat ze enorme stappen heeft gemaakt. En de atlete is een multitalent: ze doet het ontzettend goed op de meerkamp, de horden en op de sprintafstanden. In 2015 verbeterde ze al haar persoonlijke records, pakte ze haar eerste nationale titel bij de senioren (horden) en werd op glansrijke wijze kwalificatie voor de Olympische Spelen afgedwongen.

Rio nog ver weg

Ondanks de blessure gaat ze, met nog 213 dagen tot Rio de Janeiro, niet bij de pakken neerzitten. "Ik kan nog vrij veel doen en ik kan goed relativeren. Er zijn ergere dingen in het leven. Over een paar weken sta ik er gewoon weer. In deze periode doe je sowieso al wat minder, dus het is een goede timing wat dat betreft."

"Ik ben iemand die zich normaal gesproken heel erg druk kan maken om kleine dingen, maar nu valt het wel mee. Ik heb juist het idee dat Rio nog hartstikke ver weg is. En het indoorseizoen is niet zo belangrijk. Dus als ik daar wat minder doe, is dat niet zo erg. Ik ben er daarom nog rustig onder. Al blijft het wel balen natuurlijk."

Pas twintig jaar is ze, maar Visser komt ontzettend volwassen over. Opgegroeid in Hoorn, aan het Markermeer in West-Friesland. Zeven jaar geleden begonnen met atletiek, nadat ze naar eigen zeggen uitgeleerd was als turnster. "Turnen, daar was ik echt klaar mee. Ik had het lang gedaan en ik leerde geen nieuwe dingen. En dát vond ik juist zo leuk aan turnen. Toen zocht ik een nieuwe sport. M'n moeder zei: 'Waarom ga je niet op atletiek?' Ik ben toen met een vriendinnetje meegegaan en het ging gelijk al heel goed."

Inmiddels traint Visser al een tijdje met succescoach Bart Bennema en wereldkampioene Dafne Schippers. Twee jaar geleden besloot ze te verhuizen naar Papendal en nu woont ze in een appartement vlakbij het trainingscomplex. Maar bij die beslissing ging ze niet over één nacht ijs.

"Ik zat midden in mijn VWO. Ik moest mijn examenjaar nog doen. Ik reisde elk weekend heen en weer. Toen zei Bart: 'Is het niet een idee om hierheen te komen en je VWO op een andere school af te maken?' Ik dacht eerst: wat is dat nou weer voor een raar idee? Echt belachelijk. Ik ga toch niet zomaar mijn examenjaar ergens anders doen? Er verstreken een paar maanden en ik merkte dat dat heen en weer reizen toch wel heel veel energie kostte. Ik ben toen naar Bart gegaan en heb gezegd dat ik het toch wel een goed idee vond."

Nu staat het vizier volledig gericht op 2016. De studie heeft ze aan de kant geschoven. Twee toernooien staan met viltstift omcirkeld in haar agenda: de EK in Amsterdam en de Spelen in Rio. Visser heeft haar indeling al gemaakt, maar is niet van plan om net als Schippers een definitieve keuze te maken voor een bepaalde discipline. Dat is overigens ook geen onderwerp waarover ze met Schippers praat.

"Nee, ik heb het er met Dafne nooit over gehad of ik ook een keuze moet maken. Het zijn mensen van de pers die daarover beginnen. Zolang ik alles nog leuk vind en zolang ik het nog kan combineren, denk ik: waarom zou ik kiezen? Misschien komt er nog een moment dat ik moet kiezen, maar dat zie ik dan wel. Ik ga komend jaar op de EK in Amsterdam voor de horden, hopelijk in combinatie met de estafette. En op de Spelen ga ik echt voor de meerkamp, met de estafette als bonus."

Op de WK in Peking ging het estafetteteam met Visser, Schippers, Naomi Sedney en Jamile Samuel voortvarend van start, maar een foute laatste wissel gooide roet in het eten. De Nederlandse ploeg is uit op revanche, maar de vraag is of Visser dan weer bij de vier loopsters zit.

"Niets is zeker. Ik denk dat ik wel in de zeskoppige selectie zit als ik me blijf richten op de estafette. Ik loop 11,60, maar ik weet niet of dat genoeg is. In een olympisch jaar gaan andere meiden meestal harder lopen. Maar ik ook, denk ik. Mijn focus ligt in Rio echt op de meerkamp. Ik vind de estafette een supergaaf onderdeel voor ernaast. Als ik zie wat er op de WK in had gezeten en hoe we als team op elkaar ingespeeld zijn, dan ben ik heel benieuwd waar we dit jaar kunnen eindigen."

Voor de Russische sporters is het nog maar de vraag of zij naar Rio gaan. Het dopingschandaal komt hard aan in de atletiekwereld. Ook bij Visser. "Dat doet wel pijn. Eigenlijk weet je dat het zo is, maar ik blijf wel in de goedheid van de mens geloven. Helaas komt het meer voor dan je denkt. Als ik er echt goed over nadenk, word ik er alleen maar gefrustreerd van."

Wat vindt Visser: mogen de Russen naar Rio? "Ik vind het heel lastig. Ik vind het goed dat ze voorlopig geschorst zijn, maar er zitten natuurlijk ook sporters tussen die onschuldig zijn. Die ontneem je dan wel iets groots. Dat is lastig. Ik denk wel dat het voor nu de juiste beslissing is."

"Ik heb het niet vaak van dichtbij meegemaakt, maar wel eens. Zeker weten. Dat je aan allerlei dingen merkt: dit kan haast niet zo zijn. Als diegene dan net van je wint, kan het frustrerend werken. Maar het kan je ook gretig maken. Dan zorg ik ervoor dat ik de volgende keer de beste ben."

Hoewel Visser wel eens vermoedens heeft, doet ze daar niets mee. "Nee, je kunt er niets mee. Je doet er soms lollig over met de andere meiden en met de coaches. Soms moet je er maar luchtig mee omgaan. Ik vind het goed dat er nu allemaal dingen gedaan worden om het te veranderen. Zelf word ik niet vaak gecontroleerd. Ik moet mijn whereabouts invullen, maar ze zijn maar één keer bij mij thuis geweest. Onaangekondigd, dat wel."

De dopingverhalen motiveren Visser om nog beter te worden, maar doelen voor dit jaar spreekt ze niet uit. "We moeten kijken hoe ik de wintertrainingen doorkom en hoe het begin van het seizoen verloopt. Daarna kan ik echt een doel gaan stellen. Het heeft niet veel zin dat nu te doen. En misschien weet ik in de komende maanden wel wat ik wil bereiken, maar dat is nu niet van belang."

Kritisch

Als het gaat over haarzelf, blijft Visser eerst even bescheiden. "Ik kan niet zo goed van mezelf zeggen waarom ik goed ben", zegt ze lachend. Om vervolgens toch een poging te wagen. "Ik kan goed omgaan met druk. Ik ben heel kritisch op mezelf, ik wil altijd het beste eruit halen. Ik pak dingen wel snel op."

"Qua techniek kan er nog veel beter. Ik kan mezelf op alle onderdelen nog veel verbeteren. Zo was ik na de meerkamp bij de WK atletiek negatief over het speerwerpen en het verspringen. Er zijn mensen die dan zeggen: 'Wat maakt het uit, je bent achtste geworden.' Maar nee, het was ook gewoon echt niet goed. Je kunt niet zomaar zeggen dat je blij bent."

Is er dan nog iets wat ze van Schippers kan leren? Visser noemt een specifiek punt. "Als Dafne naar een toernooi toewerkt, weet zij gewoon: ik ga dit winnen. Ze is heel overtuigd van zichzelf. En het is niet dat ik die overtuiging mis, maar bij Dafne is het gewoon heel extreem. Ik denk dat dat een heel sterk punt van haar is. Ik wil met iets meer arrogantie aan de start staan, al vind ik dat het bij mij nu al goed zit."