Voor Suus (16) kwam donorlever te laat

In het programma Uit het leven 2015 dat de NOS morgenavond uitzendt, blikt Herman van der Zandt terug op het bijzondere leven van bekende en minder bekende mensen die het afgelopen jaar zijn overleden.

Een van deze 'gewone' Nederlanders is de 16-jarige Suus Schrijen. Een vriend van haar ouders schrijft begin dit jaar een column in De Telegraaf over haar vergeefse wachten op een donorlever, getiteld Het meisje met het rode jasje.

"Maar hoe vertel je een meisje met een rood jasje, 16 jaar oud, dat er geen hoop meer is, geen behandeling met uitzicht op een toekomst, een normaal leven. Hoe leg je iets uit wat niet uit te leggen is… Dat er geen donor is."

NOS-verslaggever Peer Ulijn bezoekt in Geleen de ouders en de broer van het meisje met het rode jasje.

Suus is een meisje dat ondanks haar ziekte volop geniet van het leven en net als haar vriendinnen houdt van muziek luisteren en winkelen. Ze wacht op een donorlever, omdat die van haar niet goed werkt.

Een nieuwe lever kan ervoor zorgen dat ze beter wordt, maar ook dat ze nog gaat groeien en haar gelige huidskleur verliest. "Er komt een dag dat ik weer gezond word, dat ik opnieuw geboren word. En dan mogen jullie allemaal op kraamvisite komen."

Transplantatie

Eind november vorig jaar lijkt het zo ver te zijn. Suus staat hoog op de lijst voor een nieuwe lever en gaat naar het ziekenhuis in Groningen om daar aan te sterken voor een transplantatie.

Op Kerstavond gaat het niet goed met Suus. Ze wordt geopereerd, komt niet goed uit de narcose en moet naar de intensive care.

Niet veel later komt de arts met slecht nieuws. De toestand van Suus is zodanig verslechterd dat ze niets meer voor haar kunnen doen. Suus bedankt de arts voor alles wat hij voor haar heeft gedaan. Ze wil graag naar huis.

Haar ouders hebben veel bewondering voor hoe hun dochter omgaat met het naderende einde. "Ze heeft geprobeerd het de laatste dagen nog gezellig te maken en van iedereen afscheid te nemen."

Stil

Suus wil maar weinig morfine, omdat ze bang is dat ze niet meer wakker wordt. Iedere nacht is er een nachtzuster en als de dokter 's morgens langskomt, roept ze: "Ik ben er nog!" Tot de ochtend van 13 januari 2015. Die ochtend blijft het stil. Suus wordt niet meer wakker.

Haar broer Max uit zijn gevoelens door over haar te schrijven op Facebook. Ook plaatst hij foto's en filmpjes om de herinnering aan zijn zusje levend houden. "Het is wel vreemd, want er komt niets meer bij."