Voetbalrevolutionair is nu berooid man

December 1995. Het is deze maand exact twintig jaar geleden dat een ommekeer in het profvoetbal werd teweeggebracht door het Bosman-arrest. Voetballers kunnen sindsdien zonder transfersom van club wisselen en zo miljoenen verdienen.

De aanstichter van de revolutie, Jean-Marc Bosman, werd zelf depressief, kwam vanwege huiselijk geweld in aanraking met justitie, verloor zijn baan en zit nu financieel aan de grond.

Bezoek ontvangt de voetbalrevolutionair nu bij zijn moeder omdat zijn eigen huis te klein is. "Na het proces raakte ik geïsoleerd. Ik had financiële problemen. Ik moest mijn advocaten betalen, belasting betalen. Als ik een half procent van alle transfers had gekregen die nadien zijn gesloten, dan zou ik de hele stad Luik waar ik woon kunnen kopen. Maar dat is niet gebeurd."

"Ik zorgde voor vrij verkeer van spelers. Ik heb met succes gevochten tegen de UEFA en de FIFA. Dat betekent dat ik iets goed heb gedaan. In het Engels noem je zo iemand een freedom fighter. Maar sindsdien heeft de voetbalwereld mij volledig geboycot."

Bosman hoopt op eerherstel en is 15 december, de dag die twintig jaar geleden voor een kentering in het profvoetbal zorgde, de belangrijkste gast op het vijftigjarig jubileumcongres van de internationale vakbond voor profvoetballers (FIFPro).

Vanuit de voetbalwereld ontving hij vooral steun in woorden, daden bleven veelal achter. Met een gunstige uitzondering, het Nederlands elftal. Dat schonk in 1997 de premies van de wedstrijd tegen België aan de geplaagde voetballer.

573 euro

Bosmans persoonlijke financiële situatie is nog steeds belabberd. Na een tijd als tuinman te hebben gewerkt, raakte hij in 2010 werkloos en nu heeft hij zelfs geen uitkering meer: "Ik verdiende ongeveer 573 euro per maand. Dat is niet echt veel. Maar ik ben onlangs voor een commissie opgeroepen. Ze zeiden dat ik niet voldoende naar werk had gezocht. Ik zei dat ik 51 was en dat het niet gemakkelijk was. Nu heb ik nergens meer recht op, behalve op een ziekteverzekering."

Hoewel hij het moeilijk heeft gehad de afgelopen twintig jaar, overheerst toch het gevoel dat hij iets indrukwekkends voor elkaar heeft gekregen met zijn proces: "Mijn naam komt in de geschiedenisboekjes. Als ik erover nadenk, vind ik dat ik goede dingen heb gedaan en ik ben trots op het Bosman-arrest."