Onderscheiding voor de vrouw achter de maanlanding van Armstrong

President Obama reikt vandaag in het Witte Huis de Presidential Medal of Freedom uit, de hoogste onderscheiding voor burgers in de Verenigde Staten. Onder degenen die worden onderscheiden zijn wereldsterren als Barbra Streisand, Steven Spielberg, Gloria Estefan en James Taylor, maar ook veel minder bekende Amerikanen, onder wie de 97-jarige Katherine Johnson.

Het verhaal van Johnson is dat van een Afro-Amerikaans meisje dat in 1919 in West-Virginia werd geboren en opgroeide in een gesegregeerd Amerika waar het heel ongebruikelijk was dat vrouwen, en zeker zwarte vrouwen, carrière maakten. Maar het hyperintelligente meisje, dat van kinds af aan alles telde wat ze tegenkwam, zette door en wist al op haar 18de summa cum laude af te studeren in wiskunde en Frans.

'Computers in rokjes'

Op een familiefeestje hoorde ze dat de National Advisory Committee for Aeronautics (NACA), de voorloper van de NASA, specifiek op zoek was naar Afro-Amerikaanse vrouwen voor een afdeling waar wiskundige berekeningen werden gemaakt. Katherine werd aangenomen in een pool van vrouwen die ze zelf later 'computers in rokjes' zou noemen.

Een reden dat de NACA in de jaren 40 actief op zoek ging naar Afro-Amerikaanse vrouwen was dat er net na het begin van de Tweede Wereldoorlog een gebrek aan mannelijke werknemers was. En ook met het idee dat vrouwen meer oog voor detail hadden en dat hun kleine handen geschikter waren om de rekenmachines te bedienen. Bovendien had president Roosevelt in 1941 een nieuwe wet ondertekend die het discrimineren van sollicitanten op basis van ras verbood.

Zo komt het dat de ruimtemissies van mannen zoals Neil Armstrong, grotendeels zijn berekend door zwarte vrouwen. Katherine Johnsons bijzondere wiskundige gaven werden al snel erkend en ze werd uit een groep vrouwen gepikt om samen met mannelijke collega's research te doen. Volgens Katherine waren ze gewoon vergeten haar weer terug in de pool te zetten.

'Baanberekenend'

Johnson heeft zich nooit iets aangetrokken van glazen plafonds en ging gewoon naar vergaderingen waarvoor ze niet was uitgenodigd, maar waar ze wel bij wilde zijn. Zo kwam het dat ruimtevaarder John Glenn, die in 1962 als eerste Amerikaan in een baan om de aarde kwam, zei: "Ik ga niet de ruimte in voordat Katherine de baanberekeningen heeft uitgevoerd." Ook de berekeningen voor de eerste maanlanding in 1969 zijn door Johnson gemaakt.

In het radioprogramma Met het Oog op Morgen werd de conclusie getrokken dat Katherine Johnson zowel 'baanberekenend' als baanbrekend was.