Van de Hulst maakt foto's los van alle glamour

• Jeroen Wielaert

  Verslaggever

Door verslaggever Jeroen Wielaert

Cabaretière Sanne Walle de Vries kijkt een beetje verschrikt bij het optrekken van haar zwarte kous, staande voor een muur met roze tegels, een ronde spiegel naast zich. Zo heeft fotograaf Wim van de Hulst haar getroffen voor Volkskrant Magazine. Een pikant onderdeel van de overzichtstentoonstelling Op de Huid, vanaf zaterdag te zien in Museum Van Lien in het Brabantse Fijnaart. Veel meer is er te bewonderen, van Iggy Pop tot Hugo Claus.

Als kleinzoon van de vermaarde Utrechtse kinderboekenschrijver W.G. van de Hulst (1879-1963) heeft Wim (1957) zich veelzijdig ontwikkeld in de sfeer van zijn eigen tijd. Hij studeerde kunsten op Artibus en de Rietveld Academie. Gefascineerd door mensen begon hij als jonge fotograaf met het portretteren van grillige rocksterren als Lou Reed, Iggy Pop en Nick Cave.

Broeierig

De expositie in Fijnaart laat goed zien hoe Van de Hulst uit de bonte, broeierige sfeer van de rockscene is getreden, met behoud van al het goede. In zijn stijl is dat vooral het directe, het broeierige, los van alle glamour.

Zo heeft hij ook de voormalige PvdA-leider Ad Melkert gefotografeerd in een sfeer vol tegenzin, naast Femke Halsema, oud-voorvrouw van GroenLinks, thuis in Amsterdam, mysterieus in trainingsjack.

Op de drie lagen van het sympathieke Brabantse museum openbaart zich een volwassen wereld vol indringende gezichten. Voor Wim van de Hulst is het altijd iets anders dan een snel dagbladportret - een hotelkamer, knippen, klaar. Plien en Bianca nodigden hem uit voor een sessie op een hotelkamer in Krasnapolsky. Het duurde anderhalf uur - het was het niet. Dé foto namen ze tijdens een wandeling daarna, in een wasserette.

Corbijn

Generatiegenoot Anton Corbijn heeft meer roem vergaard, in gruizige korrel en met gewaagde onscherpte, bij het verbeelden van dezelfde rockmannen. Voor de camera van Wim van de Hulst is Bryan Ferry toch anders melancholiek, rechtopstaand gebukt. Het is de eigen klik.

Corbijn is een grote inspirator geweest, maar het streven was om het uit te breiden, levendig te houden, met een open vizier naar elk personage te kijken. Drs. P onder een paraplu, Freek de Jonge opkijkend tussen kale wilgen. Theo van Gogh als engel en duivel, een vergane cherubijn, in het huis van een goede vriendin, 200 meter van zijn latere sterfplek.

Van de Hulst behoort tot de generatie oudere Nederlanders die gefascineerd zijn geraakt door de Eerste Wereldoorlog. Hij is Noord-Frankrijk gaan afreizen met zijn vriendin Marion en expert Koen Koch. Zo is op de expositie een foto te zien van een onderaardse, lege gang in Verdun, genomen met een lange sluitertijd. Als een dreigend oog uit die oorlog.

Het museum in Fijnaart kan een beginstation zijn voor een expositie in grotere steden met hun eigen gespecialiseerde ruimten. Wim van de Hulst is te bescheiden geweest, met zoveel vertoon van meesterschap.